Η ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ

                 του Μίκη Πρωτοπαπαδάκη        

      Περισσότερο από δύο χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Άρειος Πάγος έβαλε την σφραγίδα του στα λόγια του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Στρατηγού Θεοδώρου Πάγκαλου με τα οποία είχαν εκφράσει την πεποίθησή τους ότι οι Έξι δεν ήσαν προδότες.. Υπάρχουν, όμως, ακόμη Έλληνες, κυρίως στους χώρους της Παιδείας και της Ιστορίας, που δεν.....
δέχονται ούτε τα βαρυσήμαντα σχετικά λόγια του Βενιζέλου, ούτε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας. Θυμίζουν κάποιους νεαρούς, μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης, που δήλωσαν: «Εμείς δεν  παραδεχόμαστε την Δικαιοσύνη».  .

    Την διχαστική τους στάση  καταδίκασε ο Βενιζέλος με δύο ιστορικές αγορεύσεις του στην Βουλή το 1929 και το 1932. Τις αγορεύσεις αυτές έχουν αποκρύψει επιμελώς  τα στελάχη του ονομαζόμενου ‘‘Βενιζελισμού’’.                                       

    Συγκεκριμένα, σε αγόρευσή του στην Βουλή στην συνεδρίαση της 17^ης  Δεκεμβρίου 1929, ο Βενιζέλος είπε, μεταξύ άλλων τα εξής:

    «.Θέλετε να αναλάβω την ευθύνην δια την διαίρεσιν του λαού; Την αναλαμβάνω. Αλλά πρέπει να εύρωμεν τρόπον, δια να τελειώσει το ζήτημα αυτό».

   Σημειώνουμε εδώ, ότι στην τελική απόφαση του Αρείου Πάγου ο Αντεισαγγελέας κ. Νίκος Τσάγγας κινείται προς την ίδια κατεύθυνση. Συγκεκριμένα αναφέρει στην εισήγησή του προς το Ζ’ Ποινικό Τμήμα, ότι η αναγνώριση της αθωότητας των Έξι επιβάλλεται, όχι μόνον επειδή, όπως προέκυψε από τα στοιχεία που κατατέθηκαν, ήσαν πράγματι αθώοι, αλλά και επειδή αυτό θα συμβάλλει στην εθνική συμφιλίωση με αποτέλεσμα να κλείσει οριστικά αυτή η πληγή που καταταλαιπώρησε στο παρελθόν το έθνος».

   Συνεχίζουμε με την αγόρευση του Βενιζέλου:

      »...Και πρέπει να γνωρίζετε, .ότι εκείνο το οποίον με απησχόλησε και με απασχολεί και αποτελεί τον διάπυρον πόθον μου και θα με κάμη ευτυχή είναι,πριν κλείσω τα μάτια μου, να ίδω ότι αυτό το χάσμα εγεφυρώθη.

   »...Κανείς δεν θα μπορεί να με κατηγορήσει, ότι πριν το μεγάλο ταξίδι, δεν έκανα ό,τι μου ήτο δυνατόν δια να εξαλειφθεί η διαίρεσις» .

   Στην ίδια αγόρευση ο Βενιζέλος έδειξε τον σεβασμό του προς τον θεσμό της Βασιλείας, όταν είπε: «Δεν συνειθίζω να ομιλώ ανευλαβώς περί ανθρώπων, οι οποίοι τοιαύτην θέσιν κατέλαβον εις τον τόπον (εννοεί τον Κωνσταντίνο) και προς τους οποίους συνδέεται ψυχικώς μία μεγάλη μερίς του Ελληνικού Έθνους, και ιδίως αν είναι αποθανώντες».

    Ερωτώ και πάλι τους σημερινούς αυτοαποκαλούμενους ‘‘Βενιζελικούς’’: Μιμούνται τον άνθρωπο, που έχουν ως έμβλημα, ώστε να μην ‘’ομιλούν ανευλαβώς’’ για πολιτικούς ηγέτες μιας αντίθετης προς αυτούς παράταξης;

   Σε άλλο απόσπασμα από την ίδια παραπάνω αγόρευση του Βενιζέλου: διαβάζουμε: «Ποία θαύματα θα επετύγχανεν ο Ελληνικός λαός κατα τον Μεγάλον Πόλεμον (εννοεί τον Α’  Παγκόσμιο) εαν έμενεν ηνωμένος!»

     Τον ενοτικό προσανατολισμό που πρόβαλε την εποχή εκείνη ο Βενιζέλος και με επιστολή που έστειλε προς  τον Αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος, στην οποία γράφει: «Σας διαβεβαιώνω με τον πλέον κατηγορηματικόν τρόπον, ότι ουδείς εκ των ηγετών της δημοκρατικής (εννοεί αντιβασιλικής) παράταξης επίστευσεν ότι οι Έξι ήσαν προδόται».

   Επιπλέον, πρότεινε να παρευρεθεί σε μνημόσυνο για τους εκτελεσθέντες μαζί με τους συγγενείς τους, «ίνα προσευχηθώμεν ομού υπέρ των ψυχών των». Η πρότασή του αυτή θα μπορούσε, ίσως, να είχε γίνει αποδεκτή, αν είχε ενεργήσει για την ακύρωση της καταδικαστικής απόφασης του Στρατοδικείου.

   Σε άλλη αγόρευσή του, το 1932, αναγνώρισε απερίφραστα την αθωότητα των Έξι και χαρακτήρισε την εκτέλεσή τους  πράξη ‘‘’άνομη’’. Έδειξε, μάλιστα, την ιδιαίτερη εκτίμησή του για τον Πρωτοπαπαδάκη. Τις απόψεις αυτές του Βενιζέλου επανέλαβε σε υπερθετικό βαθμό ο στηλοβάτης, τότε, του κόμματος των Φιλελευθέρων Στρατηγός Θ. Πάγκαλος.

    Παρ’ όλα αυτά, οι συντηρητές του Διχασμού επιμένουν στις απόψεις τους. «Όχι», λένε, «ο Βενιζέλος δεν ήθελε την ενότητα, δεν πίστευε στην αθωότητα των Έξι, δεν εκτιμούσε ιδιαίτερα τον Πρωτοπαπδάκη». Γιατί, άραγε, προτιμούν τον επαναστάτη Βενιζέλο από τον ενοτικό:

   Όταν επιμένουμε στον διχασμό, οδηγούμε κάθε προσπάθειά μας σέ αποτυχία Ας  μην απορούμε, τότε, αν κάποιες εξουσίες μας εκμεταλλεύονται. Ας ακούσουμε, καλύτερα,  τα λόγια που απήυθυνε ο Διονύσιος Σολωμός προς τους διχασμένους πολεμιστές του ’21:

                                       «...πάντα η νίκη, αν ενωθείτε

                                            πάντα εσάς θ’ ακολουθεί».