Το 2014 με το
νόμο 4280/2014 του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής
Αλλαγής, με Υπουργό τον κ. Μανιάτη, Αναπληρωτή Υπουργό τον κ. Ταγαρά και Ειδικό
Γραμματέα τον κ. Αμοργιανιώτη, βαθύ γνώστη των δασικών θεμάτων και προβλημάτων
λύσαμε σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα των χορτολιβαδικών εκτάσεων. Σύμφωνα με αυτό
το νόμο , δεν υπάγονταν πλέον στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας οι
χορτολιβαδικές εκτάσεις που εμφάνιζαν αγροτική μορφή στις αεροφωτογραφίες του
1945, ή, εφόσον αυτές δεν ήταν ευκρινείς, του 1960. Σε αυτή την κατηγορία
ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία των νησιωτικών χορτολιβαδικών σήμερα εκτάσεων.
Η διάταξη αυτή έλυνε σε μεγάλο βαθμό και το ιδιοκτησιακό πρόβλημα των εκτάσεων
αυτών, αφού το Δημόσιο δεν προέβαλε δικαιώματα επί αυτών. Να επισημάνω ότι η αντίδραση
του Σύριζα στη βουλή τότε ήταν επιθετική και καταψήφισε το νόμο.
Παραμένει ένα
μεγάλο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση με το άρθρο 5 του ΠΔ 32/2016, με υπογραφή του
Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και
Ενέργειας κ. Ιωάννη Τσιρώνη, άλλαξε τον τρόπο χαρακτηρισμού και χορτολιβαδικές εκτάσεις θεωρούνται πλέον μόνο
όσες φέρουν ποώδη βλάστηση και όχι όσες φέρουν φρυγανώδη βλάστηση, η οποία
είναι κυρίαρχη στο κλιματοεδαφικό περιβάλλον των νησιών μας. Και σαν να μην
έφθανε αυτό, επειδή η φρυγανώδης βλάστηση έχει εδαφοκάλυψη πάνω από 25%, οι
εκτάσεις αυτές χαρακτηρίζονται πλέον ΔΑΣΗ,
και κατά συνέπεια δημόσια δάση!!!και
το Κράτος προβάλει πλέον ιδιοκτησιακά δικαιώματα.