Χωρίς δυνατότητα διαφυγής
(Η ανάρτηση αυτή αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης με τίτλο: Ο μόνος τρόπος για να σωθεί η Ελλάδα, είναι να δηλώσει «αφερέγγυα»)
To άρθρο του Business Insider, λέει, απλά, την αλήθεια. Απορώ πως κανένα από τα συμβατικά media δεν λέει κουβέντα.
Το πρόβλημα μας δεν είναι στιγμιαία κρίση ρευστότητας. Χρωστάω μεν αλλά σε ένα μήνα θα πληρωθώ και όλα θα είναι καλά… Ή χρωστάω, αλλά θα πουλήσω την γκαρσονιέρα και θα ξοφλήσω. Χρωστάμε περισσότερα από όσα έχουμε ή θα έχουμε ή μπορούμε εύλογα να βρούμε (και η λέξη «εύλογα» είναι σημαντική).
Το πρόβλημα δεν το έφτιαξε η Κυβέρνηση Παπανδρέου, ούτε η Κυβέρνηση Καραμανλή. Το έφτιαξε η ύφεση που ξεκίνησε, συμβολικά, με την χρηματιστηριακή κρίση του 2008, κρύφτηκε, προσωρινά από την τρομακτική ρευστότητα που μπήκε στο σύστημα σε ΗΠΑ και Ευρώπη, αλλά είτε η ρευστότητα ήταν ανεπαρκής, είτε οι ανισορροπίες πολύ βαθύτερες για να διορθωθούν μόνο με ρευστότητα. Η ύφεση, μείωσε την δυνατότητα του μειούμενου ΑΕΠ μας να εξυπηρετεί τα χρέη, και έφερε στο προσκήνιο τρία βασικά προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας:
1) Καταναλώσαμε επενδυτικά και δανειακά κεφάλαια για καραμέλες, παιχνίδια και άνεση που δεν μπορούσε να στηριχτεί από παραγωγή.
2) Υποκαταστήσαμε την ανεργία ή την αεργία με δουλειά στο Δημόσιο (και την Τοπική Αυτοδιοίκηση).
3) Μπερδέψαμε μη παραγωγικές, επιδοτούμενες, ψεύτικες, δουλειές, με πραγματικό ΑΕΠ. Υπάρχει και
4) Σε αντίθεση με την δεκαετία του 60 που λίγοι έφτιαξαν κεφάλαιο που για να το προστατέψουν από φόρους και υποτιμήσεις το έστειλαν στην …Ελβετία, στην 10ετία του 90, το βλαχο-νεοπλουτο-σοσιαλιστικό μοντέλο ενθάρρυνε μεζονέτες, και σκάφη, και αυτοκίνητα, πράγματα που χάνουν 10% της αξίας τους την πρώτη ώρα, και 50% σε 3 χρόνια. Σίγουρα υπάρχουν λεφτά σε κρυφά σεντούκια, αλλά αυτά δεν θα σώσουν το σύστημα, όπως με την απελευθέρωση των κεφαλαιαγορών επί Μητσοτάκη και του συναλλάγματος πριν την ένταξη.
Το πρόβλημα της αυξανόμενης αδυναμίας εξυπηρέτησης χρέους, το πήρε ο ΓΑΠ και με τα ψέματα του προσέθεσε και πρόβλημα ρευστότητας. Αντί να πιάσει το θέμα από την αρχή (εξακολουθώ και αναρωτιέμαι αν καταλάβαινε, ή αν έλεγε ψέματα), το άφησε να σέρνεται. Όποιος έχει χρηματοδοτηθεί από τοκογλύφους ή από πιστωτικές κάρτες, τον καταλαβαίνει τον φαύλο κύκλο.
Ο Παπαναστασίου θα ήταν ευκολότερο να διαπραγματευτεί με τράπεζες τον Ιούνιο του 2009, από ότι ο Παπακωνσταντίνου σήμερα. Για την «δεξιά» ΝΔ θα ήταν αδύνατο να ξεστομίσει λιτότητες και ασφαλιστικές …μεταρρυθμίσεις, ή έκτατες εισφορές. Για το σοσιαλιστικό Πασόκ πολύ πιο εύκολο Ο ΓΑΠ ωστόσο παγιδεύτηκε στο προεκλογικό ψέμα του, και όσα ψέματα και αν πει, απλά βάζει εαυτόν και την πατρίδα μας στην γωνία, χωρίς δυνατότητα διαφυγής, παρά με ανεξέλεγκτη και αναγκαστική ρύθμιση, όπως αυτή που προκύπτει από στάση πληρωμών. Ήδη είμαστε σε φιλολογία για το post mortem. Με χαμένους τους πρώτους επτά μήνες. Επτά μήνες που κάποια εύρυθμη αναδιάρθρωση, θα επέτρεπε να μην πάνε χαμένες οι όποιες αυξήσεις σε φόρους, που όμως πήγαν χαμένες. Ο ΓΑΠ σύρθηκε να παραδεχτεί, με μισόλογα αυτό που η αγορά (που προφανώς δεν εκτιμά) του έλεγε: Φαλιρίζεις! Εκτός εάν ο ΓΑΠ πιστεύει ότι κάποιος Παγκόσμιος Πόλεμος θα συμβεί οσονούπω, και όλα τα χρέη θα παραγραφούν… οπότε τι να πω; «Πανέξυπνος»
Αυτά όλα τα έχουμε πει και ξαναπεί σε αυτήν την ιστοσελίδα. Οι σχολιαστές επεσήμαναν και το παρασκήνιο πίεσης των Γαλλικών και Γερμανικών τραπεζών, και το πλέγμα των διακρατικών δανείων που θα δημιουργούσε το ντόμινο πιθανής πανευρωπαϊκής κατάρρευσης. Και πιστεύω ότι και η Κυβέρνηση το ήξερε αυτό. Αλλά αντί να επιβάλουν όρους, και να διαπραγματευτούν, γνωρίζοντας, ότι όταν χρωστάς λίγα έχεις πρόβλημα και όταν χρωστάς πολλά η τράπεζα έχει το πρόβλημα, απλά θεώρησαν ότι είμαστε σκουληκάκια, και θα κάνουμε ότι μας πούνε, χάνοντας κάθε διαπραγματευτικό ατού, χάνοντας την στήριξη από τον λαό που τους ψήφισε και παραδίδοντας γη και ύδωρ, κυριολεκτικά, χωρία καμία προοπτική, κι ας λέει παχιά λόγια ο Πρωθυπουργός και οι συγγραφείς των ομιλιών του.
Όταν ο ΚΚ ο Β’ ψέλλισε ότι χρειάζεται λιτότητα και δημοσιονομική πειθαρχία, ο ΓΑΠ απάντησε με την δικιά του καταδίκη: Κόβοντας μισθούς, συντάξεις, απασχόληση και φορολογώντας, μπαίνεις σε φαύλο κύκλο, και πολύ φοβάμαι ότι κανένας στο επιτελείο του δεν έχει ιδέα, πόσο βαθύς και πόσο φαύλος θα είναι ο κύκλος.
Έχει αρχίσει και διαρρέει ότι το ΔΝΤ ήταν προαποφασισμένο. Και επομένως η καθυστέρηση ήταν ένα θεόρατο insider trading ομολόγων, και η Κυβέρνηση, ένα συλλογικό ψέμα. Οι συνέπειες, προσεχώς. Προσωπικά, δεν θα ξεχάσω ποτέ την ομιλία του ΚΚ του β’ στην ΔΕΘ, ούτε το «όχι» του Σαμαρά στην Βουλή, αλλά τι πρακτική σημασία θα έχουν δεν το ξέρω. Μπαίνουμε ωστόσο σε φάσεις που οι πρακτικές σημασίες ίσως δεν ενδιαφέρουν.
Την ώρα που η Ελλάδα αρνείται κατηγορηματικά ότι υπάρχει περίπτωση αναδιάρθρωσης ή επαναδιαπραγμάτευσης όλου ή τμήματος του χρέους της και ενώ η πιθανότητα αυτό να συμβεί ή όχι απασχολεί καθημερινά εδώ και μήνες τα ελληνικά και τα διεθνή ΜΜΕ, παρέχοντας μία πρώτης τάξεως ευκαιρία στους διεθνείς κερδοσκόπους για παιχνίδια εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ στην πλάτη της χώρας, μοιάζει να έχει ξεφύγει της προσοχής των ΜΜΕ αλλά όχι και των συμμετεχόντων στις χρηματοπιστωτικές αγορές, ότι η επίσημη αναδιαπραγμάτευση του ελληνικούς χρέους έχει, ήδη, ξεκινήσει στο εσωτερικό της χώρας, στις 15 Ιουνίου. 
Πλήθος ερωτηματικών έχει δημιουργήσει η απόφαση του υπουργείου Οικονομικών να προσφύγει στην κατά τα άλλα «κλειστή» για το Δημόσιο χρηματαγορά, για να αναχρηματοδοτήσει λήξεις εντόκων γραμματίων συνολικού ύψους 4,5 δις. ευρώ, καθώς το Δημόσιο κινδυνεύει να δανεισθεί με ζημιά, σε σχέση με το κόστος που θα είχε αν αντλούσε τα ίδια κεφάλαια από το διεθνή μηχανισμό στήριξης, κάνοντας ταυτόχρονα ένα δώρο αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ στους… άφραγκους Έλληνες τραπεζίτες. 
