Όσο το δημοτικό συμβούλιο μιας πόλης δεν μπορεί να περιφρουρήσει δυο σπιθαμές γης στην “ιστορική” του πλατεία και προτιμά να παρανομεί -με ελάχιστες εξαιρέσεις διαφωνούντων- απαξιώνοντας θεσμικά όργανα (Υπ.Πολιτισμού) και δικές του αποφάσεις (εγκεκριμένη μελέτη ανάπλασης),
Όσο ένας δήμος εμφανίζεται ανίκανος και ανήμπορος να φυτέψει πέντε θάμνους και να καθαρίσει δυο-τρία σκατά*,
Όσο στην ιστορική αυτή πλατεία αλλά και στους λοιπούς δρόμους, δεν μπορεί να έχει πρόσβαση ούτε ένας κινητικά ανάπηρος,
Όσο ένα τουριστικό τρενάκι είναι πιο σημαντικό από την ομαλή κυκλοφορία του μοναδικού μέσου μαζικής μεταφοράς στο νησί,
Όσο οι κάδοι της πλατείας, μόλις βραδιάσει, ξεχυλίζουν με σκουπίδια,
Όσο θα σταθμεύουν παράνομα αυτοκίνητα,
Όσο θα παραβιάζονται ασύστολα οι πεζόδρομοι,
Όσο θα ξεχειλίζουν δρόμοι και πεζοδρόμια από τραπεζοκαθίσματα,
Όσο θα ενοικιάζονται κομμάτια από τις παραλίες μας,
Όσο κακόγουστες πινακίδες θα “κοσμούν” την παραλία της νεοκλασσικής Ερμούπολης,
Όσες χορωδίες και αν γεμίσουν τα σκαλιά του δημαρχιακού μεγάρου, ο πολιτισμός δεν θα έχει έρθει ... ακόμα. Ο πολιτισμός εκείνος, όπως μας τον έφερε στο λεξιλόγιο μας ο Αδαμάντιος Κοραής, ομόρριζο και παράγωγο των λέξεων πόλις και πολίτης.
Γιατί ο πολιτισμός, όπως άλλωστε και η δημοκρατία, δεν είναι έννοιες αφηρημένες, δεν εξαντλούνται σε έδρανα ή στις θέσεις των συνήθων “επισήμων”.
Ο πολιτισμός δεν είναι αυτοφυής, δεν επιβάλλεται, δεν είναι κουστουμαρισμένος, δεν είναι αυτοπροσδιοριζόμενος, δεν “βολεύτεται” σε λόγους εγκαινείων, δεν είναι αναλώσιμο τουριστικό προϊόν. Είναι σύμφυτος με τις κοινωνικές αξίες, το σεβασμό της διαφορετικότητας, τη προστασία του περιβάλλοντος, τους δημοκρατικούς θεσμούς και πάνω απ' όλα με την συνολικότερη έννοια της παιδείας.
Όχι τυχαία, ο Μάριος Πλωρίτης, έγραφε «πότε επιτέλους θα αντικαταστήσουμε την ξενική και κακόηχη λέξη κουλτούρα με τη θαυμάσια ελληνική και ταυτόσημη λέξη Παιδεία;».
*Αιτιατική πληθυντικού του ομηρικού ουσιαστικού, ουδετέρου γένους, “σκωρ”, που σημαίνει περίττωμα.
Πολιτική Κίνηση Συνασπισμού Σύρου-Μυκόνου