Αντώνη Σαμαρά άλλαξέ τα όλα τώρα!

Πατριωτικό Μέτωπο υπό τον Σαμαρά για την σωτηρία της Πατρίδας

Με μια κεντροδεξιά πολυδιασπασμένη και με το μνημόνιο στην πλάτη – ακόμη κι αν η προεκλογική στρατηγική δεν είχε κανένα ψόγο- ήταν αναμενόμενο το εκλογικό αποτέλεσμα για κάθε ψύχραιμο αναλυτή. Ορθώς λοιπόν ο Σαμαράς ανέλαβε πρωτοβουλία για μια ενωμένη κεντροδεξιά σ’ αυτή την κρίσιμη φάση για τη χώρα και την παράταξη.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι προσέρχονται οι κ. Καρατζαφέρης, Μάνος και Μπακογιάννη. Οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές πως θα συγκεραστούν; Για ....
παράδειγμα η πολιτική άποψη του Καρατζαφέρη για την λαθρομετανάστευση πως θα “παντρευτεί” με την άποψη του Μάνου; Η λαϊκή δεξιά πως θα ταιριάξει σε Εθνικά θέματα με τις θέσεις κάποιων από τις παραπάνω τάσεις για το Σκοπιανό, για το Κυπριακό, για την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου;
Αν τώρα στην όλη συλλογιστική, βάλεις αφενός από τη μία, την εύλογη απαίτηση όλων αυτών των κομματιδίων και κομμάτων, να λάβουν ρόλους και καπετανάτα και αφετέρου από την άλλη, τα υφιστάμενα εντός παράταξης, κομματικά μαγαζάκια, τους οπλαρχηγούς, τις ίντριγκες και τους διαδρομιστές, οι οποίοι πάλι έκαναν το θαύμα τους και σε αυτή την εκλογή, καταλαβαίνετε για τι χάος μιλάμε. Σε ποιά αυτοακύρωση των πατριωτικών θέσεων του Σαμαρά οδηγείται η ΝΔ , των μόνων που της δίνουν ακόμα κάποια δυναμική.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι ο Σαμαράς κάνει λάθος. Αντιθέτως συμφωνούμε στη συγκρότηση μιας ενωμένης κεντροδεξιάς. Μιας κεντροδεξιάς όμως που θα απευθύνεται στην βάση σε απλά στελέχη και ψηφοφόρους . Γιατί την ενότητα αυτοί την συνθέτουν, την διασφαλίζουν, την ενισχύουν. Μιας κεντροδεξιάς που θα ενισχύσει τον πατριωτικό χαρακτήρα της και θα συσπειρώσει τις μεγάλες μάζες της λαϊκής δεξιάς που χάθηκαν το 2009 με τις μεσαιοχωρίτικες αντιλήψεις και τώρα με την συγκυβέρνηση και το μνημόνιο.
Η καθεστωτική πολιτική της ντόπιας και ξένης διαπλοκής αντιπαλεύεται μόνο με ένα πλατύ κοινωνικό μέτωπο στην βάση του εθνικού προσδιορισμού, της διατήρησης της εθνικής ταυτότητας και με κοινωνική πολιτική που θα αγκαλιάσει τους δοκιμαζόμενους πολίτες όλων των κατηγοριών, αλλά πρωτίστως την μεσαία τάξη. Τα σχέδια της διαπλοκής και των δανειστών δεν αντιπαλεύονται με πολιτικές δυνάμεις που τις εκπροσωπούν και τις εκφράζουν.
Ο Σαμαράς πρέπει λοιπόν να εξαγγείλει την υπέρβαση της ΝΔ με ένα πλατύ Κεντροδεξιό Πατριωτικό και Κοινωνικό Μέτωπο, στόχος του οποίου θα είναι η παραμονή στο Ευρώ, η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου προς όφελος του λαού, η Ανάπτυξη και όλα τα άλλα πατριωτικά και εθνικά στοιχεία του προγράμματος της ΝΔ (ΑΟΖ κλπ) που μπορούν να εξελιχθούν σε ένα Εθνικό Πρόγραμμα Εξόδου από την Κρίση
Αυτό το μέτωπο θα αντιπαρατεθεί και στους νεροκουβαλητές των Βρυξελλών και του ΔΝΤ και στους οπαδούς της καταστροφικής επιστροφής της δραχμή. Θα επιδιώξει να συσπειρώσει και να εκπροσωπήσει όλες τις κοινωνικές δυνάμεις που θέλουν παραμονή στο Ευρώ και επαναδιαπραγμάτευση.
Η ΝΔ πρέπει να δει ξανά επειγόντως την βασική πολιτική κατεύθυνσή της
Τι είναι τελικά η ΝΔ; Είναι μόνο μνημονιακή; Είναι μνημονική με ολίγη αμφισβήτηση του μνημονίου; Είναι σφόδρα αντιμνημονιακή γιατί έχει εναλλακτική εθνική αντιπρόταση; Είναι κάτι άλλο; Αν δεν προσδιοριστεί ξανά κινδυνεύει να ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Δεν βλέπει κανείς, εκεί ψηλά στην κορυφή, ότι ο πολιτικός οργανισμός που λέγεται Νέα Δημοκρατία, την επαύριον, χωρίς πειστική απάντηση στα ανωτέρω, θα έχει«πεθάνει» πολιτικά διά παντός για τη δεξιά δεξαμενή εκλογέων; Ότι νέες δυνάμεις, φρέσκιες, δυναμικές, σκληρές ακόμη και με γωνίες στο λόγο τους, θα εμφανιστούν και θα αναζητήσουν να καταλάβουν το ζωτικό της χώρο, σε μια περίοδο που η κοινωνικές αντοχές είναι στα όρια τους και οι μειλίχιες κουβέντες φαντάζουν ασπιρίνες στον καρκίνο;
Η παράταξη πρέπει να επανενωθεί, αλλά κυρίως πρέπει να αποδεσμευθεί από φοβικά σύνδρομα, από λογικές καναπέ, και από άνευρες τοποθετήσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Η πίεση που ασκούν οι ξένοι δανειστές αλλά και οι καλοθελητές σύμμαχοί μας, χωρίς να λαμβάνουν τη δέουσα απάντηση από την παράταξη, είναι νερό στο μύλο των άλλων πολιτικών δυνάμεων που δρέπουν εκλογικούς καρπούς στην αντίδραση του κόσμου στην ψυχολογική βία και στον εκβιασμό. Χρειάζεται πυγμή και τσαμπουκά και όχι ευγένειες εδώ. Μας έχουν χώσει στη στρούγκα, και αντί να τους αρχίσουμε και εμείς στα μπουκέτα, γυρνάμε και το άλλο μάγουλο.
Η μεγάλη ώρα είναι τώρα για τον Σαμαρά. Έχει μία μόνο επιλογή: Να βγει και να πει στους Ευρωπαίους ότι η καταστροφική τους πολιτική, μας οδήγησε μέχρις εδώ. Στην διάλυση της χώρας και του πολιτικού συστήματος της. Ό,τι συμφωνήσαμε λοιπόν στο παρελθόν δεν ισχύει πλέον. Το ακύρωσε με την ψήφο του ο Ελληνικός Λαός. Βάλτε μυαλό γιατί θα χαθούμε όλοι μαζί.
Να τους πει απλά: «Ναι στην αναδιοργάνωση του Κράτους αλλά με τρόπο που δεν θα διαλύει την κοινωνική μας συνοχή και κυρίως, δεν θα διακινδυνεύει τους εθνικούς μας στόχους και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Ναι στην εξυγίανση της οικονομίας αλλά όχι βίαια, όχι άμεσα και όχι χωρίς μέριμνα για τους αδυνάτους και για τις ανάγκες της αμυντικής μας πολιτικής».
Πιστεύω, ότι οι δυο πρόσφατες δηλώσεις του Α. Σαμαρά, εκείνη για την “δημιουργία ενός ευρύτερου ευρωπαϊκού μετώπου της Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα” και η άλλη μετά την συνάντηση του με τον Τσίπρα ήταν μακράν οι καλύτερες που έχει κάνει τελευταία και κινούνται προς την κατεύθυνση που περιγράφω εδώ σήμερα. Είπε μεταξύ άλλων:
“Με την επιστολή που έστειλα στους δανειστές μας έθεσα για πρώτη φορά επίσημα αυτό που ως τότε δεν είχε τολμήσει να θέσει κανείς: Την ανάγκη αλλαγών – τροποποιήσεων – στην οικονομική πολιτική, ώστε να υπάρξει ανάκαμψη και να σταματήσει η ανεργία. Αυτό που ως πρόσφατα πολλοί μας έλεγαν ότι «δεν γίνεται»…
Και οι εταίροι μας, με την αποδοχή της επιστολής μου εκείνης, το αποδέχθηκαν! Είναι λοιπόν, ένα «κεκτημένο» για την Ελλάδα, όχι κάτι που θα ’πρεπε να πάρουμε πίσω.
Ο Ελληνικός λαός ψήφισε δύο πράγματα: παραμονή στο ευρώ και αλλαγή πολιτικής.
Αυτή τη στιγμή, σε αυτά τα δύο αιτήματα καταφέραμε να έχουμε τη συμπαράταξη και πολλών άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Εκεί, λοιπόν, πρέπει να επιμείνει η Ελλάδα.
… Δεν μου ζητά ο κ. Τσίπρας να αποσύρω την υπογραφή μου! Μου ζητά να δεχθώ την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και τη χρεοκοπία της χώρας. Κι αυτό δεν πρόκειται να το κάνω.
Αλλά η προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι μόνο να αποφύγουμε τα χειρότερα. Είναι να οδηγήσουμε τη χώρα μέσα από απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, σε πορεία Ανάπτυξης. Γιατί αυτή είναι η μόνη επιλογή που μπορεί να μας βγάλει από το Μνημόνιο! Και είμαστε η μόνη παράταξη που έχει Σχέδιο για την επιλογή αυτή”.
Ήταν δήλωση του ηγέτη ενός μετώπου, ενός ηγέτη που εγγυάται την ομαλότητα, την ηρεμία και την ασφάλεια της οικογενειακής ζωής. Όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν και η δήλωση ενός θυμωμένου υπευθύνου ηγέτη. Αυτού που αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα και δεν χαρίζεται ούτε φοβάται, ούτε παρακαλά κανέναν για μικροκομματικά συμφέρον. Ούτε την κοινωνία ούτε τον Τσίπρα, ούτε το κόμμα του.
Σε αυτή τη γραμμή πρέπει να κινηθεί και στη νέα προεκλογική περίοδο και στη συγκρότηση του μεγάλου μετώπου της κεντροδεξιάς. Και δεν καταλαβαίνω γιατί η ΝΔ δεν προβάλλει, δεν βασίζει την “επικοινωνία” της στο βασικό story του ηγέτη Σαμαρά: Πρώτος είδε την καταστροφή του μνημονίου, μόνος άντεξε στις προσβλητικές πιέσεις της Μέρκελ, μόνος πήρε ένα πολιτικό κόστος όταν δεν δέχθηκε να παίξει κορώνα γράμματα τη χώρα και πάλι μόνος όταν πιέστηκε ασφυκτικά να δεσμευτεί με τις επιστολές του έγραψε “εγώ υπέγραψα για να μη χάσω μία χώρα, αλλά σας λέω, ότι θα αλλάξω τους όρους που μας καταστρέφουν“.
Αυτή είναι η παρακαταθήκη του Αντώνη. Είναι ο μόνος που την έχει και που ΔΕΝ την ανέδειξε στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο, αφήνοντας τον χώρο στον Καμμένο και τον Τσίπρα να μας βάλουν στο ίδιο κάδρο των μνημονιακών με τον Βενιζέλο . Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα.