Στρατηγική Νίκης
Μόνο όποιος γνωρίζει τις αφόρητες πιέσεις που δέχτηκε ο Σαμαράς για να πει «ναι» στα μέτρα που επέβαλε στη χώρα το Δ.Ν.Τ, μπορεί να καταλάβει το μέγεθος του «όχι»! Πιέσεις οι οποίες δεν προέρχονταν μόνο από έξω, αλλά και από μέσα, από ανθρώπους που υποτίθεται πως είναι συνεργάτες του. Και αυτό το «όχι» αποκτά μεγαλύτερη σημασία, αν αναλογιστούμε το μέγεθος και την ισχύ του συστήματος που έχει ν’ αντιμετωπίσει μ’ αυτήν την κίνηση, ήτοι:
- Το σύνολο του διεφθαρμένου ελληνικού κατεστημένου, που περιμένει ως σωτήρα το ΔΝΤ, μαζί με τον κατεστημένο ελληνικό τύπο – παράδειγμα οι αντιδράσεις από τον ΣΕΒ για τις οποίες γράφουμε αλλού (Ο Σαμαράς συντάσσεται με το λαό και όχι με το ΣΕΒ !)
- Τον ξένο παράγοντα, που επεδίωκε πώς και πώς την υποταγή μας στο ΔΝΤ για να μας κάνει πιο ευάλωτους σε πιέσεις και να απαιτήσει υποχωρήσεις στα εθνικά μας θέματα.
Κι όμως, δεν δίστασε να τα βάλει με όλους αυτούς μαζί! Όχι μ’ ένα εύκολο τριτοκοσμικό λαϊκισμό, αλλά ως υπεύθυνος ηγέτης, υποσχόμενος στους δανειστές συνέχεια του κράτους και αποπληρωμή των χρημάτων τους. Για αυτό και είπαμε ότι το «όχι» ήταν μια ηγετική κίνηση μεγάλου βεληνεκούς.
Τι γίνεται όμως από εδώ και πέρα; Η κίνηση αυτή θα αποβεί ατελέσφορη, αν το μήνυμα του Σαμαρά δεν καρποφορήσει στην κοινωνία. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται δουλειά! Ας μη γελιόμαστε. Με το σημερινό κομματικό μηχανισμό δεν έχει ελπίδα. Το έχουμε ξαναπεί: η ΝΔ είναι ένας βαριά άρρωστος οργανισμός και θέλει χρόνο πολύ για να αναταχθεί. Λόγω όμως της ταχύτητας των εξελίξεων και της κρισιμότητας των περιστάσεων ο Σαμαράς δεν έχει χρόνο.
Αν αναλώσει τις δυνάμεις του, προσπαθώντας να κάνει τη ΝΔ «κόμμα», θα χάσει τον καιρό του και το πιθανότερο είναι να εγκλωβιστεί σε διαδικασίες από τις οποίες δε θα ξεφύγει ποτέ. Τα βαρίδια, θα τον τραβάνε πίσω.
Διαπίστωση εξίσου σημαντική: Χρειάζεται επειγόντως δίπλα του μια άφθαρτη και δυναμική επιτελική ομάδα. Αυτή που έχει δίπλα του αυτή τη στιγμή δεν τραβάει.
Προσωπικές στρατηγικές και εσωστρέφεια
Η διαγραφή της κυρίας Μπακογιάννη, είναι μια λαμπρή ευκαιρία να δοθεί ένα τέλος στις προσωπικές στρατηγικές των κορυφαίων στελεχών, που χρόνια τώρα ταλανίζουν τη Ν.Δ. Είναι καιρός να γίνει κόμμα συντεταγμένο, με όργανα που λειτουργούν ως εργαστήρια ιδεών και διαφορετικών απόψεων. Δεν είναι δυνατόν ο καθένας να δημιουργεί ομαδούλες και λόχους, να χτίζει σχέσεις με δημοσιογράφους και συμφέροντα και να ασχολείται με την προσωπική του προβολή, ενίοτε μάλιστα σε βάρος του κομματικού συμφέροντος
Πρέπει, επίσης, να δοθεί και ένα οριστικό τέλος με την ιστορία των στελεχών «που πλήγωσαν την παράταξη». Δεν μπορεί να διαιωνίζεται αυτή η συζήτηση, ούτε να βάλει άλλους κριτές και διαιτητές. Το θέμα αυτό πρέπει να το λύσει η Ν.Δ. με δική της πρωτοβουλία, μέσα από τα δικά της όργανα και με τις δικές της καταστατικές διαδικασίες. Και να τελειώνει οριστικά και τελεσίδικα, για να κοιτάξει μπροστά.
Επικοινωνία
Η Ν.Δ. πορεύεται σ’ ένα εχθρικό επικοινωνιακό περιβάλλον. Όπως γράψαμε κάποτε τον Σαμαρά ποτέ δεν τον πήγαν και ούτε θα τον πάνε. Για αυτό θα κάνουν ότι μπορούν για να τον κοντύνουν συνεχώς. Αν δεν το καταλάβει αυτό, ο ίδιος θα επισκέπτεται το ΒΗΜΑ, τον Χατζηνικολάου και τον Ε.Τ. και οι μισοί συνεργάτες του θα δίνουν παραπολιτικά που θα θάβουν τους άλλους μισούς. Ή μήπως δεν το ξέρει κι αυτό;
Με βάση τα ανωτέρω ο Σαμαράς έχει δύο εναλλακτικές:
Πρώτον να προσκυνήσει τα ΜΜΕ, όπως υποστηρίζουν διάφοροι συνεργάτες του – οι ίδιοι που υποστήριζαν το «ναι». Η πολιτική αυτή, όσες φορές υιοθετήθηκε από τη Ν.Δ. κατέληξε σε αδιέξοδο. Σας θυμίζω τις σχέσεις αγαστής συνεργασίας του Μητσοτάκη με τον Όμιλο Αλαφούζου, που κατέληξαν σε πόλεμο άνευ όρων. Το παιχνίδι του Ρουσόπουλου και του Σουφλιά με τους γνωστούς διαπλεκόμενους, που κατέληξε σε ναυάγιο.
Δεύτερον, να μην ασχοληθεί καθόλου μαζί τους! Να τους αγνοήσει! Να κατέβει στον κόσμο και να εκπαιδεύσει μια ομάδα μουτζαχεντίν περί τα επικοινωνιακά η οποία θα χτυπάει κατά ριπάς.
Ο Αντώνης Σαμαράς, πρέπει να επενδύσει και ασχοληθεί με το διαδίκτυο. Είναι το μέσον του παρόντος και του μέλλοντος. Ας αρχίσει να δίνει συνεντεύξεις μόνο στο διαδίκτυο. Για να υποχρεωθούν στη συνέχεια τα ΜΜΕ να αναπαράγουν τις ειδήσεις από το διαδίκτυο. Θα έχει διπλό όφελος. Και το διαδίκτυο θα προβάλλει και τα κανάλια θα αποδυναμώσει.
Σε εύθετο χρόνο θα πρέπει να δημιουργήσει ένα φιλικό όμιλο, που θα στηρίζει τον Σαμαρά και τη Ν.Δ. επειδή ιδεολογικά ανήκει στο χώρο και όχι επειδή προσδοκά στα μελλοντικά λάφυρα της εξουσίας. Αν ο κόσμος της Ν.Δ. δε μπορεί να στηρίξει μια εφημερίδα ή ένα ραδιόφωνο, τότε να σταματήσει να γκρινιάζει γιατί σχεδόν το σύνολο του τύπου βρίσκεται απέναντι.
Υπάρχει ελπίδα;
Το είπαμε πολλές φορές. Τις επόμενες εκλογές δε θα τις κερδίσει η Ν.Δ., αλλά ο Αντώνης Σαμαράς. Για να γίνει αυτό πρέπει να εγκαταλειφθεί η θεωρία του «ώριμου φρούτου». Η θεωρία αυτή προϋποθέτει ισχυρό κομματικό μηχανισμό, γιατί απαιτεί μάχη σε βάθος χρόνου, τον οποίο δεν διαθέτει ο Σαμαράς.
Για να κερδίσει, πρέπει να κινηθεί με κινηματικό τρόπο να συμβαδίσει με τα ρεύματα που δημιουργούνται στην κοινωνία. Να αφουγκραστεί το σφυγμό του κόσμου. Να ακούσει όλα αυτά που λέμε μεταξύ μας.
Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια έχει εκλείψει ο κοινός νους, η λογική του απλού πολίτη. Έχει, επίσης, λείψει η αλήθεια. Εκπαιδεύσαμε ένα λαό με εύκολες υποσχέσεις και ψεύτικες προσδοκίες. Τώρα πληρώνουμε το τίμημα. Είναι καιρός να επανέλθουμε στα …βασικά. Το απλό είναι δύσκολο γιατί δεν χρειάζεται επεξήγηση και πολλές λεπτομέρειες. Και όπως είναι γνωστό, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και στα ψιλά γράμματα.
Αδέξιος Δεξιός
