Αυτό κανονικά θα έπρεπε να είναι το τρίπτυχο που θα έπρεπε να ισχύει σε μια χώρα που θέλει να αντιμετωπίσει την κλιματική κρίση και κατά συνέπεια τις επιπτώσεις που αυτή έχει στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου.
Μια κλιματική κρίση που καλπάζει και που προκαλεί και συμβάλλει σε καταστροφικά φαινόμενα πλημμυρών, πυρκαγιών, οξέων καιρικών φαινομένων, με καταστροφικές συνέπειες και απώλειες ανθρώπινων ζωών.
Αντ’ αυτού και ιδιαίτερα στη νησιωτική Ελλάδα, για να προσελκύσουμε «επενδυτές», προωθείται ένα μοντέλο μεγάλων «στρατηγικών επενδύσεων» χωρίς όρους και όρια, που ευτυχώς σε κάποιες περιπτώσεις ακυρώνει το ΣτΕ, ενώ η λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη, χρηματοδοτούμενη και από το Ταμείο Ανάκαμψης, προορίζεται να ανατεθεί σε ισχυρούς επενδυτές στον τουριστικό και ενεργειακό τομέα.