slider

Naxios Το πρώτο blog των Κυκλάδων

Naxios

Δημοψήφισμα για το Μνημόνιο οι αυτοδιοικητικές εκλογές

«Η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ θα είναι ψήφος στο Μνημόνιο»

«Πολιτικοποιεί» τις επερχόμενες εκλογές για την αυτοδιοίκηση η Νέα Δημοκρατία. Όπως δήλωσαν στο Antinews καλά πληροφορημένες κομματικές πηγές, ο Αντώνης Σαμαράς εκτιμά ότι όπως επιβεβαιώνουν και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης, η φθορά της κυβέρνησης είναι μεγάλη, ενώ εδραιώνεται σταθερά στην κοινή γνώμη η πεποίθηση ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση, δεδομένων και των έντονων συγκρούσεων που αναπτύσσονται στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.

Η κατάσταση τείνει να γίνει μη ανατάξιμη για το ΠΑΣΟΚ, λένε στη Νέα Δημοκρατία, πράγμα που μπορεί επίσης να οδηγήσει σε «διπλές εκλογές» το Νοέμβριο.

Ανεξάρτητα πάντως από το ενδεχόμενο διεξαγωγής και πρόωρων βουλευτικών εκλογών, η ΝΔ έχει αποφασίσει να μετατρέψει τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση σε σκληρή πολιτική μάχη κατά του Μνημονίου και του Μηχανισμού Στήριξης. Ήδη στελέχη της Ρηγίλλης μιλάνε για «μεγάλη πολιτική σύγκρουση», με σύνθημα «η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ θα είναι ψήφος στο Μνημόνιο»

Αυτό επιβεβαιώνεται και από την απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα προκειμένου να εξηγήσει ο ίδιος στον λαό το Σχέδιο Απεμπλοκής από το Μνημόνιο και εξόδου από την κρίση που έχει ήδη παρουσιάσει. Όπως είναι γνωστό, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έχει περιοδεύσει στα Γιάννενα, την Μυτιλήνη και το Ρέθυμνο

Σαμαράς: στο τέλος της διαδρομής θα τρίβουν τα μάτια τους

Υπενθυμίζουμε ότι στην ομιλία του στα Γιάννενα ο πρόεδρος της ΝΔ τόνισε μεταξύ άλλων: «Τέτοια εποχή, τόσος πολύς κόσμος της Νέας Δημοκρατίας! Κάτι λέει αυτό! Στο τέλος της διαδρομής θα τρίβουν τα μάτια τους».

Η «πολιτικοποίηση» της επερχόμενης εκλογικής μάχης θα είναι όχι μόνο μια καλή ευκαιρία για τον Α. Σαμαρά να ενεργοποιήσει ξανά τις κινηματικές διαδικασίες που τον οδήγησαν στην ηγεσία της ΝΔ και να εξηγήσει το οικονομικό του σχέδιο στον κόσμο, αλλά και να απεμπλακεί οριστικά η ΝΔ από το κυβερνητικό της παρελθόν.

Προς αυτήν την κατεύθυνση είναι χαρακτηριστικά όσα είπε το Σαββατοκύριακο στο Ρέθυμνο, απευθυνόμενος σε τοπικά στελέχη: «Είναι καιρός να προχωρήσετε μπροστά και να μην έχετε ενοχές για τα πεντέμιση χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας» είπε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της ΝΔ στα στελέχη της στη ΝΟΔΕ Ρεθύμνου.

Όπως έχουμε ξαναγράψει, το νόημα της δήλωσης είναι σαφές:

Πρώτον: Η νέα Νέα Δημοκρατία δεν έχει ενοχές για το παρελθόν όχι μόνο επειδή η νέα ηγεσία της δεν εμπλέκεται πουθενά στα πεπραγμένα του παρελθόντος, αλλά και επειδή η βάση της ΝΔ καταδίκασε τις συμπεριφορές του παρελθόντος στις εσωκομματικές εκλογές της 29ης Νοεμβρίου 2009.

Δεύτερον: Η ΝΔ θα κινηθεί στο εξής μόνο με το βλέμμα στο αυριο

ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΑΘΗΣ ????????




Μόνο Νίκος Μαράκης και Γιάννης Δεκαβάλλας εκφράζουν την αντίληψή του ΠΑ.ΣΟ.Κ.


Ανακοινώθηκαν χθες τα πρώτα70 ονόματα των υποψηφίων δημάρχων τα οποία θα στηρίξει το ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου.

Βέβαια επειδή το ΠΑΣΟΚ είναι πάντα… ΠΑ.ΣΟ.Κ. μας τονίζει στη σχετική ανακοίνωση, ότι δεν δίνει χρίσματα, αλλά μόνο τη στήριξη του σε πρόσωπα, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την αντίληψή του για την αυτοδιοίκηση. Και ότι ο κόσμος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. γνωρίζει ποιες είναι οι «κινήσεις» και τα πρόσωπα που εκφράζουν την αντίληψη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την αυτοδιοίκηση και κυρίως για τη μεγάλη αλλαγή που φέρνει στο σχέδιο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ. Συνεπώς την αντίληψή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την αυτοδιοίκηση στις Κυκλάδες, την εκφράζουν ο νυν Δήμαρχος Νίκος Μαράκης για το Δήμο Νάξου & Μικρών Κυκλάδων και ο νυν Δήμαρχος, Γιάννης Δεκαβάλλας για το δήμο Σύρου-Ερμούπολης.

Δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο συνεργασίας ο Νίκος Χρυσόγελος


Την πρόθεση για συνεργασία των Οικολόγων Πράσινων με το Συνασπισμό άλλα και με άλλες πολιτικές δυνάμεις αποκάλυψε ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στα ΜΜΕ της Νάξου. Ο κ. Χρυσόγελος, ήταν παρών στην συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΤΕΔΚ Κυκλάδων που πραγματοποιήθηκε χθες στο δημαρχιακό μέγαρο Νάξου με κύριο θέμα το «Πρόγραμμα Καλλικράτης».



H πραγματικότητα, για τα «έργα και τις ημέρες» του Κ. Καραμανλή

Παρατηρείται, τελευταίως, τόσον εκ μέρους της Κυβερνήσεως και του "Συστήματος" Πασοκ, όσον, όμως, - όλως, περιέργως - και εκ μέρους ορισμένων ... "νεοδημοκρατών", μια έντονη προσπάθεια, κατά του Κ. Καραμανλή, περί ενοχοποιήσεώς του, χλευασμού του, επιρρίψεως, σ' αυτόν, όλων των ευθυνών, για την σημερινή τραγική κατάσταση της χώρας μας και, γενικώς, περί αποδομήσεως της προσωπικότητάς του, προκειμένου να απαξιωθεί στα μάτια του Ελληνικού λαού.

Και το Πασοκ και οι εξωτερικοί "πάτρωνες" είναι φυσικό να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, διότι ... τρέμουν τον Κ. Καραμανλή. Αφού, λοιπόν, δεν διαθέτουν πραγματικούς λόγους, που θα τους επέτρεπαν να στραφούν εναντίον του, "παίζουν" το παιχνίδι τους, χρησιμοποιώντας ψέματα, λάσπη και, γενικά, ανήθικες και απαράδεκτες τακτικές, τουλάχιστον, για κόμματα, που θέλουν να λένε, πως υιοθετούν τις δημοκρατικές αξίες....

Η συμπεριφορά, όμως, των .... "νεοδημοκρατών", που καταφέρονται, με τόση μανία, κατά του Κ. Καραμανλή, δεν μπορεί, επ' ουδενί, να χαρακτηρισθεί "φυσιολογική" ή "δικαιολογημένη", ιδιαίτερα, μάλιστα, αν ληφθεί υπ' όψη, ότι ο Κ. Καραμανλής, προεκλογικά, και τα λάθη των κυβερνήσεών του εντόπισε και τα παραδέχθηκε και τα αξιολόγησε και έκανε τον απολογισμό του στον Ελλ. λαό και, τέλος, αξιοπρεπέστατα, ανέλαβε και την πολιτική, επ' αυτών, ευθύνη, χωρίς, καν, να εξετάσει αν, πράγματι, την είχε ή όχι..., με αποτέλεσμα η συμπεριφορά των συγκεκριμένων νεοδημοκρατών να είναι, όντως, αξιοπερίεργη, ενώ ουδέν θετικό να προσφέρει, στο κόμμα της Ν.Δ. και στον νυν πρόεδρο.

Είναι, όμως, άδικο να δέχεται ο Κ. Καραμανλής αυτόν τον καταιγισμό κατηγοριών, από εχθρούς και... "φίλους", οι οποίοι, πάντως, επιμελώς, θέλουν να αγνοούν το τεράστιο κυβερνητικό έργο, που επετεύχθη, επί των ημερών του.

Προς άρση, λοιπόν, αυτής της απαράδεκτης καταστάσεως, γράφτηκε το κείμενο, που ακολουθεί.

Θα ήθελα, να διευκρινίσω, πως, γράφοντάς το, είχα την επιθυμία, να εκφράσω όχι, μόνον, τις δικές μου απόψεις και τα δικά μου συναισθήματα, αλλά, επίσης, τις απόψεις και τα συναισθήματα και όσων ομοϊδεατών μου βλέπουν τα πράγματα, από την ίδια, με μένα, σκοπιά και, ενδεχομένως, υιοθετούν το παρόν κείμενο. Γι' αυτό ας μου επιτραπεί η χρήση του πρώτου πληθυντικού προσώπου και ας μου συγχωρεθεί η αρκετά μεγάλη έκταση του κειμένου, που, όμως, νομίζω, πως είναι δικαιολογημένη..

΄Οσοι, λοιπόν, υιοθετούμε το παρόν κείμενο, θέλουμε, πρώτα απ’ όλα, να ξεκαθαρίσουμε, ότι, ακόμη κι αν είμαστε προσωπολάτρες, δεν φορούμε παρωπίδες. ΄Εχουμε, δηλαδή, και την ευθυκρισία, ώστε να αντιλαμβανόμαστε τα λάθη, αλλά και το θάρρος να αποδεχόμαστε τα σφάλματα και τις λανθασμένες πολιτικές και επιλογές - σε όποιες, βεβαίως, περιπτώσεις υπήρξαν -, από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ., κατά την πρωθυπουργία του Κ. Καραμανλή.

Υπάρχει, όμως, τεράστια απόσταση, από το σημείο να έχουμε το θάρρος να αποδεχόμεθα τα όποια λάθη και παραλείψεις των κυβερνήσεων της Ν.Δ., ασκώντας και την δέουσα κριτική, μέχρι του σημείου να βλέπουμε να μηδενίζεται το κολοσσιαίο, πράγματι, έργο των πεντέμισι ετών διακυβερνήσεως της χώρας, από τον Κ. Καραμανλή και να καθιστάμεθα μάρτυρες μιας μεθοδευμένης και λυσσαλέας προσπάθειας απαξιώσεως του έργου και αποδομήσεως της προσωπικότητάς του.

Είναι γεγονός, πως έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση, έναντι της οποίας είναι αδύνατο να παραμένουμε, πλέον, απαθείς.

Ως ενεργοί πολίτες και ως δεδηλωμένοι οπαδοί της Ν.Δ. και των αξιών, που αυτή η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη πρεσβεύει - η οποία έχει αποδείξει, διαχρονικά, ότι θέτει την προστασία του Εθνικού και Δημοσίου συμφέροντος υπεράνω προσωπικών και κομματικών σκοπιμοτήτων και συμφερόντων -, θέλουμε, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, τόσον έναντι της χώρας μας, όσον και της παρατάξεώς μας, να αναδείξουμε, στον Ελληνικό λαό, τα χονδροειδή ψέματα, που η προπαγάνδα του Πασοκ κατασκεύασε και προσπαθεί, συνεπικουρούμενη από τα ΜΜΕ των μεγαλοεργολάβων - που αυτό το ίδιο, κατά την υπερεικοσαετή φαύλη διακυβέρνησή του, εξέθρεψε -, να επιβάλει, ως, δήθεν, αλήθεια, παραποιώντας τα πραγματικά στοιχεία και γεγονότα.

Η Ν.Δ. και, ιδιαίτερα, ο Κ. Καραμανλής, από τότε, ακόμη, που ανέλαβε την ηγεσία της Ν.Δ., αντιμετωπίσθηκαν αρνητικά – για να μην πούμε «εχθρικά» -, από τα φιλικά, προς το Πασοκ, ΜΜΕ, που είναι και τα περισσότερα. Η κατάσταση, βεβαίως, χειροτέρεψε, το 2004, με την ανάληψη της εξουσίας από την Ν.Δ. Η τακτική, που τα εν λόγω ΜΜΕ ακολούθησαν, ήταν, αφ’ ενός, η αποσιώπηση ή ο υποβιβασμός και, εν πάση περιπτώσει, η μη ανάδειξη του, ομολογουμένως, τεράστιου κυβερνητικού έργου της Ν.Δ., αφ’ ετέρου, η υπερβολική προβολή και ανάδειξη οποιουδήποτε «αρνητικού», γι’ αυτήν, θέματος και, τέλος, η εκτόξευση τόνων λάσπης και παραπληροφορήσεως, με στόχο την απαξίωση του κυβερνητικού έργου και, παράλληλα, την αποδόμηση της προσωπικότητας του Κ. Καραμανλή. ΄Ετσι, προβλήθηκαν εκπομπές επί εκπομπών και έγιναν «τηλεδίκες» επί «τηλεδικών», στις οποίες, με απλές εικασίες, συνειρμούς και, πάντως, χωρίς αποδείξεις, «δικάσθηκαν και καταδικάσθηκαν» σωρός στελεχών της Ν.Δ. ΄Οσον αφορά, λοιπόν, την Ν.Δ., τα εν λόγω ΜΜΕ παρουσίαζαν την «τρίχα», ως «τριχιά» και διΰλιζαν τον κώνωπα, ενώ, ως προς το Πασοκ, κατάπιναν την κάμηλον. Την ίδια, άλλωστε, τακτική, ακολουθούν και σήμερα. Με τον τρόπο, όμως, αυτόν, παρουσιάζοντας, δηλαδή, τα πράγματα, κατά το δοκούν και κατά τα συμφέροντά τους, τα εν λόγω ΜΜΕ κατάφεραν, τελικά, να επηρεάσουν την κοινή γνώμη - που, δυστυχώς, εμπιστεύθηκε και εξακολουθεί να εμπιστεύεται την «ενημέρωσή» της, αποκλειστικά, σ’ αυτά – και να την στρέψουν εναντίον της Ν.Δ. και του Κ. Καραμανλή. Ακόμη και οπαδοί της Ν.Δ. υπέστησαν την «πλύση εγκεφάλου» των ΜΜΕ και επηρεασμένοι, από την συνεχή προπαγάνδα τους, γύρισαν, τελικά, την πλάτη, στην Ν.Δ. και στον Κ. Καραμανλή – με τα γνωστά, σήμερα, αποτελέσματα -, αποδεχόμενοι, ως αλήθειες, τα ψέματα και την λάσπη, που, ανελέητα και επί χρόνια, εκτοξεύοντο, απ’ αυτά, εναντίον τους.

Είναι γεγονός, πως κάποια στελέχη της Ν.Δ. δεν στάθηκαν στο ύψος τους, δεν αναγνώρισαν την τιμή, που τους έκανε ο Κ. Καραμανλής, αναθέτοντάς τους θέσεις και αξιώματα και, τελικά, δεν απεδείχθησαν άξιοι της εμπιστοσύνης του, αφού, με την συμπεριφορά τους, δημιούργησαν πρόβλημα και στον Κ. Καραμανλή και στην κυβέρνηση της Ν.Δ. και στην Παράταξή μας. Είναι, πάντως, αλήθεια, πως όλοι όσων τα ονόματα αναμείχθηκαν σε «περίεργες» ιστορίες, απομακρύνθησαν, αμέσως από τις θέσεις τους και, όταν έπρεπε, οδηγήθηκαν στην δικαιοσύνη. Αυτή η αντιμετώπιση ήταν καινοφανής, στην πολιτική ζωή του τόπου, λαμβανομένου υπ’ όψη, ότι, επί των κυβερνήσεων του Πασοκ, ίσχυε η ατιμωρησία και, μάλιστα, σε όλο της το μεγαλείο.

Είναι, επίσης, γεγονός, ότι και ο Κ. Καραμανλής, κατά την άσκηση της πρωθυπουργίας του, την περίοδο 2004 -2009, έκανε και λάθη, όπως, άλλωστε και ο ίδιος έχει παραδεχθεί.

Το πρώτο και μεγαλύτερο λάθος του ήταν, ότι κυβέρνησε με αντιλήψεις Ευρωπαίου πολιτικού - Σκανδιναυϊκής, μάλιστα, χώρας -, χωρίς να προχωρήσει, αμέσως, σε αλλαγές των προσώπων, που συνιστούσαν το βαθύ κράτος του Πασοκ, με συνέπεια το έργο της κυβερνήσεώς του να «σαμποτάρεται» εκ των έσω και να μην είναι δυνατή η εφαρμογή της πολιτικής της. Κλασσική περίπτωση, η κατάρρευση του εισπρακτικού μηχανισμού του Δημοσίου, από τα ελεγχόμενα, από το Πασοκ, συνδικάτα, με συνέπεια, την έκρηξη του χρέους.
Ο Κ. Καραμανλής, κρίνων εξ ιδίων τα αλλότρια, δεν μπορούσε να πιστέψει, ούτε καν να διανοηθεί, πως υπήρχε, ποτέ, περίπτωση ΄Ελληνες, για χάρη των κομματικών τους συμφερόντων, να εργασθούν, συνειδητά, κατά της χώρας μας. Δυστυχώς, όμως, αυτή είναι η αλήθεια, την οποία, βεβαίως, ουδέποτε θα αναδείξουν τα ΜΜΕ.

Το δεύτερο λάθος του ήταν, ότι έδειξε μεγαθυμία, έναντι των πολιτικών του αντιπάλων. Αντί, λοιπόν, να συστήσει Εξεταστικές Επιτροπές και αντί να μετατρέψει την Ελλ. Βουλή και την χώρα μας, σε ένα τεράστιο Δικαστήριο, παραπέμποντας, σε Προανακριτικές Επιτροπές, την σωρεία των σκανδάλων, που βάραιναν την κυβέρνηση Σημίτη, με μέγιστο εκείνο του Χρηματιστηρίου - όπου χάθηκαν οι οικονομίες μιας ζωής του Ελληνικού λαού -, προτίμησε, χάρη της ψυχικής ενότητας των Ελλήνων και της εθνικής σύμπνοιας, να μην διαχωρίσει τον λαό, σε δυο αλληλοσπαρασσόμενα στρατόπεδα, παρά να αφήσει την Δικαιοσύνη να κάνει το έργο της, όσο χρονοβόρο κι αν ήταν. Εξ άλλου, η τακτική, που ακολουθήθηκε, το 1990, από τον Κ. Μητσοτάκη, με την παραπομπή του Ανδρέα και του Μ. Κουτσόγιωργα στο Ειδικό Δικαστήριο, δεν θεωρήθηκε, στην συνέχεια, ως επιτυχής, ενώ, σίγουρα, ουδέν προσέφερε στην «κάθαρση» , ούτε οφέλησε κάποιον, πολύ δε περισσότερο, τον ίδιον τον Ελληνικό λαό.

Το τρίτο λάθος του ήταν, ότι δεν ανέδειξε - στις σωστές του, τουλάχιστον, διαστάσεις - το οικονομικό πρόβλημα της χώρας μας, όπως το παρέλαβε, από την κυβέρνηση Σημίτη και δεν προχώρησε σε σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, για την κατάντια της οικονομίας, την «δημιουργική λογιστική» και την παραποίηση των οικονομικών στοιχείων, αλλά και τους «άθλους», με την Goldman Sachs, με αποτέλεσμα, να φθάσουμε, σήμερα, στο σημείο, να είναι η κυβέρνηση ΓΑΠ εκείνη, που να απειλεί με σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής. Απειλεί, δηλαδή, σήμερα, με σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, η κυβέρνηση του Πασοκ, του οποίου οι, κατά καιρούς, κυβερνήσεις είναι εκείνες, που φέρουν το μέγιστο μερίδιο ευθύνης, για την τραγική κατάσταση της οικονομίας μας, γεγονός, που γνωρίζει, άριστα, η κυβέρνηση του ΓΑΠ, γι’αυτό, άλλωστε, και δεν τολμά να συμπεριλάβει, στο ερευνητέο διάστημα, και την περίοδο 1993 - 2004, αλλά, υπούλως και τεχνηέντως, επιδιώκει να περιορίσει την σχετική έρευνα στην περίοδο 2004 -2009, δηλαδή, στην περίοδο της διακυβερνήσεως της Ν.Δ.! Παρά ταύτα, με περισσή υποκρισία, ευαγγελίζεται την, δήθεν, «κάθαρση».
Δυστυχώς, όμως, αυτές είναι οι συνέπειες της μεγαθυμίας του Κ. Καραμανλή.

Το τέταρτο και τελευταίο λάθος του Κ. Καραμανλή ήταν, ότι έδειξε, σε ορισμένα πρόσωπα, περισσότερη εμπιστοσύνη, από εκείνη, που πρέπει να έχει ένας πρωθυπουργός, όσον αφορά τους συνεργάτες του. Στην πολιτική, δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί και, απ’ ότι φαίνεται, ούτε «φιλίες». Ο αείμνηστος Εθνάρχης μας και θείος του, Κων/νος Καραμανλής, είχε πει το περίφημο: «στέγνωσα την ψυχή μου, για να κυβερνήσω», υπονοώντας, ότι έμεινε μόνος του, χωρίς φίλους, προκειμένου να μπορέσει να κυβερνήσει.
Ο Κ. Καραμανλής ο νεώτερος είναι πολύ ανθρώπινος κι αυτό - ενώ, για ένα «κοινό» άνθρωπο, είναι εξαιρετικό προτέρημα -, σε ένα πολιτικό ηγέτη, δημιουργεί προβλήματα.

ΑΥΤΑ, σε γενικές γραμμές, ΗΤΑΝ ΤΑ ΛΑΘΗ του Κ. Καραμανλή.

Εμείς, όπως διευκρινίσαμε στην αρχή, δεν φοράμε παρωπίδες. Πρέπει, όμως, να τονίσουμε, ότι, σίγουρα, προτιμούμε ένα πολιτικό ηγέτη ανθρώπινο, μεγαλόθυμο, με αντιλήψεις πολιτικού του 21ου αιώνα, που διαπνέεται από το Εθνικό συμφέρον και την αγάπη προς την Πατρίδα και τον λαό, από κάποιους άλλους πολιτικούς, κατευθυνόμενους και υποταγέντες στα όποια ντόπια και ξένα συμφέροντα.

ΕΙΝΑΙ, όμως, ΩΡΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ.

Προ παντός ετέρου, θα πρέπει να επισημάνουμε, πως, όταν η Ν.Δ. και ο Κ. Καραμανλής ανέλαβαν την εξουσία, τον Μάρτιο του 2004, το δημόσιο χρέος της χώρας μας ήταν στο 107-108 % του ΑΕΠ - που σημαίνει, πως, από τα 100 Ευρώ, που εισέπραττε η Ελλάδα, όφειλε, μόνο για δάνεια και τόκους, … 107-108 Ευρώ -, το έλλειμμα ήταν στο 7,5 % του ΑΕΠ και η ανεργία στο 11,3 (560.000 άνεργοι).
Επίσης, θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι παρέλαβε ένα υδροκέφαλο και αναποτελεσματικό κράτος, ενώ, 5 μήνες προ της ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων, πολλά από τα Ολυμπιακά Έργα ήταν ημιτελή.

Το έργο του Κ. Καραμανλή είναι πολυσχιδές και μακράς πνοής. Δεν υπάρχει τμήμα της οικονομίας και της κοινωνίας, για το οποίο να μην έλαβε και να μην εφάρμοσε μέτρα αμέσου αποδόσεως, αλλά και μέτρα αποδόσεως σε βάθος χρόνου. Είναι, μάλιστα, το κυβερνητικό έργο του Κ. Καραμανλή τόσο μεγάλο και σημαντικό, για τα μόλις 5,5 χρόνια, που κυβέρνησε, ώστε, από μόνο του, δίνει την πρέπουσα απάντηση, σε όλους εκείνους τους φαιδρούς και κακοήθεις, που, με περισσή μοχθηρία, διέδιδαν, πως, δήθεν, δεν είχε όρεξη να δουλέψει. ΄Οποιος δεν έχει όρεξη να δουλέψει δεν μπορεί να παράξει τόσο μεγάλο έργο.
΄Οσο για τον τρόπο, με τον οποίο αντιμετώπισε τα Εθνικά μας Θέματα, θεωρούμε, ότι θα περάσουν πολλά χρόνια, για να ξαναδούμε Ηγέτη αυτού του διαμετρήματος.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα, όπως αυτά προκύπτουν, από το έργο του και ας αναφερθούμε - εντελώς, ενδεικτικά, βεβαίως -, σ’ αυτό.

Η πρώτη μεγάλη πρόκληση, αλλά και πρώτη προτεραιότητα, για τον νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό, Κ. Καραμανλή, ήταν η διοργάνωση των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ. Παρέλαβε χαώδη κατάσταση. ΄Εργα ημιτελή, που δημιουργούσαν κίνδυνο απωλείας των Ολυμπιακών Αγώνων. Η κυβέρνηση Σημίτη, λίγους μήνες προ της ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων, είχε αφήσει τα έργα στην τύχη τους. Ας θυμηθούμε, ότι, κατά την ανάληψη της διακυβερνήσεως της χώρας, από τον Κ. Καραμανλή – δηλαδή, λίγους, μόλις, μήνες, πριν από την διεξαγωγή των Ο.Α. -, ο εργολάβος, που είχε την ευθύνη κατασκευής της Λεωφόρου Μαραθώνος, είχε κηρυχθεί έκπτωτος. Με μια τιτάνεια, όμως, προσπάθεια, από τους υπουργούς της Ν.Δ., υπό την καθοδήγηση, βεβαίως, του Κ. Καραμανλή και με συνεργεία εργατών, που εργάζοντο, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και επί καθημερινής βάσεως, τελείωσαν όλα τα έργα, στην ώρα τους και, έτσι, έστω και με την ψυχή στο στόμα, μπορέσαμε να οργανώσουμε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τότε - το 2004, δηλαδή -, η χώρα μας έλαμψε διεθνώς, σε αντίθεση με το σήμερα, που η χώρα μας, εξ αιτίας των επιλογών, ενεργειών και της εν γένει συμπεριφοράς της κυβερνήσεως του ΓΑΠ, έχει απωλέσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και έχει καταστεί ο περίγελως της Υφήλιου και το παράδειγμα προς αποφυγή.

Στην ΠΑΙΔΕΙΑ, έλαβε πρόνοια κατασκευής εκατοντάδων νέων σχολείων και νέων αιθουσών διδασκαλίας, αλλά και ανακαινίσεως παλαιοτέρων, ώστε να υπάρχουν σωστές συνθήκες εκπαιδεύσεως. Στα, μόλις, 5,5 χρόνια, που κυβέρνησε η Ν.Δ., κατασκευάστηκαν 580 νέες σχολικές μονάδες, αναπλάστηκαν 300 παλιές, ενώ ευρίσκετο σε εξέλιξη και υλοποιείτο η κατασκευή άλλων 1.233 και δημιουργούντο 55 νέα ειδικά σχολεία. Παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις, με ψήφιση νόμου, έβαλε στην σωστή της βάση την έννοια του «ασύλου» στα Πανεπιστήμια, παρέχοντας το δικαίωμα, στους Πρυτάνεις, να ζητούν την επέμβαση της αστυνομίας, όταν το κρίνουν απαραίτητο. Και είναι ορθό, διότι, βεβαίως, η καθιέρωση της «ασυλίας», στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα αφορούσε, την ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών, και όχι την ασυδοσία, την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας και την κάλυψη εγκληματικών πράξεων, όπως είχε καταντήσει. Στήριξε την Μαριέττα Γιαννάκου και, για πρώτη φορά, ψηφίστηκε νόμος, που αντιμετώπιζε τα θέματα της Παιδείας και, ειδικά, της ανώτερης και ανώτατης, στις σωστές τους βάσεις, καθιερώνοντας την αξιολόγηση του έργου των διδασκόντων, γεγονός, που φάνηκε αδιανόητο στην Πασοκοκρατούμενη και Αριστεροκρατούμενη Πανεπιστημιακή Κοινότητα, η οποία, συνεπικουρούμενη από τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που τρομοκρατούσε τους φοιτητές και απαγόρευε την είσοδό τους στα Πανεπιστήμια, ξεκίνησε απεργίες, για να μην εφαρμοσθεί ο νόμος. Δηλαδή, για να μην κρίνεται το έργο τους και να μη αξιολογούνται οι κ.κ. καθηγητές του Πασοκ και της Αριστεράς, που επιθυμούν να είναι ανεξέλεγκτοι.
Σήμερα, βλέπουμε, ότι οδηγούμεθα στην κατάργηση του νόμου, που απέβλεπε στην ανύψωση της στάθμης των Πανεπιστημίων μας και της, σ’ αυτά, διδασκαλίας. Και δεν είναι, μόνον, αυτό, αλλά καταργήθηκε και η βάση του δέκα (10), για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, με αποτέλεσμα να εισάγονται σε σχολές παιδιά, που έλαβαν τους βαθμούς 4 και 5 στις εισαγωγικές εξετάσεις. Διερωτάται κανείς τι είδους γνώσεις θα έχουν τα παιδιά, που θα βγαίνουν από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ και τι είδους Παιδεία θα υπάρχει στην χώρα μας.

Στα ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ, η κυβέρνηση της Ν.Δ. - εκτός από εκατοντάδες μικρά και μεγαλύτερα έργα, σε ολόκληρη την Ελλάδα και σε τοπικό ή νομαρχιακό επίπεδο - προχώρησε την κατασκευή της Εθνικής Οδού Αθηνών – Θεσσαλονίκης, με αποπεράτωση του Πέταλου του Μαλλιακού και κατασκευή 300, επί πλέον, χιλιομέτρων - ας θυμηθούμε, τι έγινε, επί Λαλιώτη, στην Μαλακάσα, όπου όλος ο δρόμος «έφυγε», σε μια νεροποντή. Αποπεράτωσε το μεγαλύτερο και δυσκολότερο κομμάτι της Εγνατίας Οδού, με τους κατακόρυφους άξονες. Συγκεκριμένως, ολοκλήρωσε την Εγνατία Οδό, με την κατασκευή 509 νέων χιλιομέτρων, που ήταν και τα δυσκολότερα (αυτά, με τα συνεχή και αλλεπάλληλα τούνελ), υλοποιώντας, έτσι, σε 5,5, μόλις, χρόνια, περισσότερο έργο, από εκείνο, που είχε υλοποιήσει το Πασοκ, κατά την προηγούμενη 10ετία. Επίσης, επί πρωθυπουργίας Κ. Καραμανλή, ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την κατασκευή των οδών αναπτύξεως (η Ιωνία Οδός, οι 2 μεγάλοι εθνικοί άξονες στην Πελοπόννησο, δηλαδή, η Εθνική οδός Κορίνθου – Πατρών – Καλαμάτας και η οδός Τριπόλεως – Σπάρτης και ο Άξονας Κεντρ. Ελλάδος), έργα, που έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί, από τα Β.΄ και Γ.΄ Κ.Π.Σ., που διαχειρίσθηκαν οι κυβερνήσεις Σημίτη. Επίσης, επεξετάθη το Μετρό των Αθηνών, σε διπλάσια έκταση και άρχισαν οι εργασίες, οι οποίες συνεχίσθηκαν, με γοργούς ρυθμούς, για την κατασκευή του Μετρό της Θεσσαλονίκης, το οποίο, μάλιστα, σχεδιάζετο να επεκταθεί μέχρι την Καλαμαριά. Εκσυγχρονίσθηκε και επεξετάθη ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος (ΗΣΑΠ), με 3 νέους σταθμούς, ενώ η γραμμή του έφθασε μέχρι τον ΄Αγ. Στέφανο. Το τράμ έφθασε στην Βούλα και είχε ξεκινήσει η επέκτασή του, προς τον Πειραιά. Ολοκληρώθηκε η γραμμή του Προαστιακού, μέχρι την Κόρινθο. Κατασκευάστηκαν 12 λιμάνια. Εκσυγχρονίσθηκαν 8 αεροδρόμια και εκτελούντο έργα σε άλλα 6. Ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης, μετά από πολλά χρόνια, άνοιξε και πάλι τις πύλες του στο κοινό, με μια μόνιμη έκθεση, αφιερωμένη στην ιστορία της πόλεως της Θεσσαλονίκης. Εκσυγχρονίσθηκε το αρδευτικό έργο του Αξιού. Ανακατασκευάσθηκε το αρδευτικό δίκτυο του Δήμου Κατερίνης. Κατασκευάσθηκε φράγμα στην λεκάνη Φιλιατρινού του Ν. Μεσσηνίας. Κατασκευάστηκε το φράγμα Τσικαλαριού στην Νάξο. ΄Εγιναν έργα, για την μεταφορά νερού, από τον Νέστο, στην πεδιάδα της Ξάνθης. ΄Εγινε το αρδευτικό έργο Βορείας Ζώνης Λίμνης Πολυφύτου Ν. Κοζάνης. Εκσυχρονίσθηκαν και ανακαινίσθηκαν τμήματα αρδευτικών δικτύων του λεκανοπεδίου Ιωαννίνων. ΄Εγινε ο σταθμός υγροποιημένων φυσικών αερίων στην Β. Ελλάδα. Ξεκίνησε και περατώθηκε το έργο αξιοποιήσεως των υδάτων του Ανάβαλου, που ήταν, επί μια 20ετία, στα σχέδια. Ολοκληρώθηκε το νέο Μουσείο της Ακροπόλεως, καθώς και το Αρχαιολογικό Μουσείο Πέλλας. Καθιερώθηκε ψηφιακή έκθεση, που φιλοξενείται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας, όπου, μέσω προηγμένων τεχνολογιών και ψηφιακών εργαλείων, παρέχονται ιστορικές πληροφορίες, για τους Αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Επί Ν.Δ., εκτελείτο το μεγαλύτερο πρόγραμμα έργων υποδομής, ύψους 19 δις Ευρώ. Από αυτά, μέσω της Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), του οποίου η εφαρμογή αποτέλεσε Ευρωπαϊκή πρωτοπορία της κυβερνήσεως της Ν.Δ., εκτελούντο 407 νέα έργα.
Γενικώς, επί εποχής Κ. Καραμανλή, η Ελλάδα είχε, πράγματι, μετατραπεί σε ένα τεράστιο εργοτάξιο.

Στον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΤΟΜΕΑ, παρ’ όλες τις πιέσεις των διεθνών κύκλων, ο Κ. Καραμανλής όχι, μόνον, δεν δέχθηκε αλλαγές, αλλ’ αντιθέτως, ισχυροποίησε τις συλλογικές συμβάσεις. Αύξησε τις κοινωνικές δαπάνες, κατά 63%. Αύξησε το επίδομα ανεργίας, από 311 ευρώ, το 2004, σε 454 Ευρώ. Αύξησε το ΕΚΑΣ, από 141 Ευρώ, το 2004, σε 230 Ευρώ. ΄Ιδρυσε το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, για να ανακουφίσει τους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας. ΄Εδωσε έκτακτα επιδόματα, συνολικού ύψους 300 εκατ. Ευρώ, για ενίσχυση συνταξιούχων και δικαιούχων ΕΚΑΣ και ΟΓΑ, αλλά ενίσχυσε και ανέργους του ΟΑΕΔ και άτομα, με ειδικές ανάγκες. ΄Εδωσε 500 εκατ. Ευρώ, για ενίσχυση του εισοδήματος των αγροτών. Αύξησε την βασική σύνταξη, κατά 64% (από 201 Ευρώ, το 2004, σε 330 Ευρώ). ΄Εδωσε ενίσχυση 2.000 Ευρώ, για κάθε παιδί, πέραν του 3ου. ΄Ελυσε το θέμα με τα πανωτόκια, που, επί σειρά ετών, βασάνιζε τον Ελλ. λαό. Επέστρεψε, σε όλους τους συνταξιούχους, το ΛΑΦΚΑ, που, παρανόμως, κατακρατούσε, από τους συνταξιούχους, η κυβέρνηση Σημίτη.
Σήμερα, με την κυβέρνηση του ΓΑΠ, το Κοινωνικό Κράτος και οι Εργασικές Πρόνοιες εξαφανίζονται και, με τις ευλογίες του ΔΝΤ - στο οποίο μας οδήγησε ο ΓΑΠ, ερήμην και άνευ της εγκρίσεως ή συγκαταθέσεώς μας, δηλαδή, παρανόμως -, εισερχόμεθα σε κοινωνικό και εργασιακό Μεσαίωνα, όπου οι ΄Ελληνες εργαζόμενοι καλούνται να δουλεύουν, ως είλωτες, με μισθό πείνας, χωρίς ωράριο, επί 40, τουλάχιστον, χρόνια και με την Δαμόκλειο σπάθη της απολύσεως, συνεχώς, πάνω από το κεφάλι τους, ώστε, στα 65 τους – αν, βεβαίως, κατορθώσουν να επιζήσουν, μέχρι τότε -, να λάβουν, ως σύνταξη, ψίχουλα, που δεν θα τους φθάνουν ούτε για να περάσουν την μια εβδομάδα, από τις τέσσερις, του μήνα.

Στην ΥΓΕΙΑ, η κυβέρνηση της Ν.Δ. ξεκίνησε και αποπεράτωσε σειρά νοσοκομείων στην περιφέρεια. Λειτούργησε το «ΑΤΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ», που, επί Σημίτη, απαξιώνετο, κλεισμένο, λόγω αντιδικίας του με το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παραδόθηκαν έξι (6) νέα Κέντρα Υγείας και δύο (2), ακόμη, ευρίσκοντο υπό κατασκευή. Παραδόθηκαν τρία (3) νέα Νοσοκομεία (Βόλου, Καβάλας, Γεν. Ογκολογικό - Αγ. Ανάργυροι) και κατασκευάζοντο άλλα επτά (7) (Κέρκυρα, Κατερίνη, Ζάκυνθο, Χίο, Αγρίνιο, Χαλκίδα, Θήρα). Επεκτάθηκαν και αναβαθμίστηκαν οκτώ (8) Νοσοκομεία και ευρίσκοντο, υπό κατασκευή, οι επεκτάσεις και αναβαθμίσεις άλλων εννέα (9).
Επί διακυβερνήσεως Κ. Καραμανλή, βελτιώθηκαν, αισθητά, οι παρέχομενες, προς τους ασφαλισμένους, υγειονομικές και νοσοκομειακές υπηρεσίες, εν αντιθέσει με σήμερα, που δεν υπάρχουν ούτε ….γάζες και κινδυνεύουν η υγεία, η σωματική ακεραιότητα, ακόμη και η ζωή των πολιτών, ιδιαίτερα, μάλιστα, εκείνων, που πάσχουν από χρόνια νοσήματα.

Στην ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ, ο Κ. Καραμανλής λειτούργησε με μόνη πρόνοια και προτεραιότητα την θωράκιση της Πατρίδας, με ενίσχυση και ενδυνάμωση των Ενόπλων Δυνάμεων.
Σήμερα, η κυβέρνηση ΓΑΠ παραλαμβάνει, από τους Γερμανούς, υποβρύχιο - που, μέχρι σήμερα, αρνούμεθα να παραλάβουμε, διότι….γέρνει -, για το οποίο η χώρα μας πλήρωσε 500 εκατομμύρια Ευρώ και για το οποίο, σύμφωνα με τις καταγγελίες, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, τα γερμανικά ναυπηγεία κατέβαλαν, επί εποχής Σημίτη, για μίζες, 70 εκατομμύρια Ευρώ.

Για το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ο Κ. Καραμανλής αντέστη στις πολλαπλές πιέσεις του ξένου παράγοντα και προχώρησε σε συμφωνίες, που ήταν λίαν επωφελείς για την Ελλάδα, αφού θα αναβάθμιζαν την γεωστρατηγική της θέση, θα απέτρεπαν την μονομερή εξάρτηση της χώρας μας, από το πετρέλαιο και θα την καθιστούσαν ενεργειακό κόμβο. ΄Ετσι συνήψε συμφωνίες, για τους κάτωθι αγωγούς:
α) Αγωγός διασυνδέσεως Τουρκίας – Ελλάδος – Ιταλίας (δημιουργία διαδρόμου μεταφοράς φυσικού αερίου, από τις χώρες της Κασπίας, προς την Δ. Ευρώπη. Αποτελείται από δύο αγωγούς διασυνδέσεως:
1) τον Ελληνο – Τουρκικό και
2) Τον Ελληνο – Ιταλικό, που αποτελείται από δυο τμήματα, χερσαίο και
υποθαλάσσιο.
β) Αγωγός SOUTH STREAM:
Αγωγός φυσικού αερίου, από Ρωσία. Στόχος η προώθηση της πολιτικής της διαφοροποιήσεως των οδεύσεων ενεργείας της Ε.Ε., με νέα όδευση, μέσω Μαύρης Θάλασσας, προς Ελλάδα και Ευρώπη.
γ) Αγωγός Φυσικού Αερίου Ελλάδας – Βουλγαρίας:
Ο σχεδιασμός του αγωγού, ως αγωγού διπλής ροής, είχε, ως στόχο, την ενίσχυση της ασφαλούς τροφοδοτήσεως της Ελληνικής αγοράς φυσικού αερίου, την αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδος στην διαμετακόμιση αερίου, προς Ευρώπη και την ενίσχυση της «περιφερειακής διαστάσεως» του ενεργειακού διαδρόμου Τουρκίας – Ελλάδος – Ιταλίας.
δ) Δεύτερη Ηλεκτρική Διασύνδεση Ελλάδος – Βουλγαρίας:
Η νέα δεύτερη διασύνδετική Γραμμή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, με Βουλγαρία, είχε, ως στόχο, την βελτίωση της ασφάλειας εφοδιασμού ηλεκτρικής ενέργειας και την αξιοπιστία λειτουργίας των ηλεκτρικών συστημάτων των χωρών της Βαλκανικής.
ε) Αγωγός Πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη:
Μεταφορά αργού πετρελαίου, στις διεθνείς αγορές, λειτουργώντας, ως συπληρωματική δίοδος μεταφοράς πετρελαίου, μέσω των στενών Βοσπόρου, γεγονός, που θα συνέβαλε στην μείωση περιβαλλοντικού ρίσκου, άρα και στην αύξηση ενεργειακής ασφάλειας της περιοχής.
Εξ αντιδιαστολής, ο ΓΑΠ, δεν πρόλαβε να εκλεγεί και, αμέσως, «πήρε πίσω» την συμφωνία με τον Πούτιν, για τον αγωγό πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, αφήνοντας πεδίο λαμπρό στην Τουρκία και την ευχέρεια να καταστεί εκείνη ο μόνος ενεργειακός κόμβος στη περιοχή μας, ενώ, παράλληλα, άρχισε και τα τετ – α – τετ, με τον Γκρουέφσκι των Σκοπίων, με τον οποίο Κύριος οίδεν τι συζητεί, αφού ουδεμία επίσημη ανακοίνωση έχει εκδοθεί.
Και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, ότι , σχετικά με το σχέδιο Ανάν, που παρουσίασαν οι ΗΠΑ, για το Κυπριακό, ο Κ. Καραμανλής δεν δίστασε να ταχθεί υπέρ του Κυπριακού λαού, δηλώνωντας, ότι εκείνος είναι, που πρέπει να αποφασίσει και η όποια απόφασή του θα είναι σεβαστή και αποδεκτή, από την Ελλάδα, εν αντιθέσει, προς τον ΓΑΠ, που, ως αρχηγός, τότε, της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, ετάχθη, αναφανδόν, υπέρ του σχεδίου Ανάν, αδιαφορώντας για την βούληση του Κυπριακού λαού, ο οποίος, τελικά, το απέρριψε, με πλειοψηφία μεγαλύτερη του 70%.
Πέραν, όμως, όλων αυτών, ο Κ. Καραμανλής ΤΟΛΜΗΣΕ αυτό, που δεν έχει τολμήσει όχι, μόνον, άλλος ΄Ελληνας πολιτικός, αλλά ούτε άλλος Ευρωπαίος Ηγέτης. Όρθωσε, δηλαδή, το ανάστημά του - ορθώνοντας, έτσι, και το Εθνικό Ανάστημά μας - και, ενώπιον του Μπους - του πλανητάρχη, δηλαδή -, ο οποίος δεν πίστευε στα αυτιά του, είπε «ΟΧΙ» στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Αυτή και μόνον η ενέργειά του, κατέταξε τον Κ. Καραμανλή τον νεώτερο, στο Πάνθεον των Μεγάλων Ελλήνων Πρωθυπουργών!

Στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ο Κ. Καραμανλής πήρε μέτρα, αμέσως μόλις ανέλαβε την διακυβέρνηση του τόπου και σταθεροποίησε τα μεγέθη της, που είχαν αλλοιωθεί επικίνδυνα, από την «δημιουργική λογιστική» και τα «κόλπα» με την Goldman Sachs της εποχής Σημίτη. ΄Ετσι, η χώρα μας, όταν της κτύπησε την πόρτα η διεθνής οικονομική κρίση, ήταν θωρακισμένη, γι’ αυτό και τα επακόλουθά της καθυστέρησαν να γίνουν αισθητά, στην Ελλάδα και δεν ήταν τόσο έντονα. Συγχρόνως, φρόντισε να επιτύχει την, κατά 100%, απορροφητικότητα του Γ.΄ ΚΠΣ, η οποία, μετά τα 4 χρόνια εφαρμογής του (2000 – 2004), ήταν, μόλις, στο 23%. Εγγυήθηκε τις καταθέσεις, μέχρι του ποσού των 100.000 Ευρώ (από μ/ 20.000, που ίσχυε). Αύξησε το κατώτερο όριο, για προσωποκράτηση, λόγω μη καταβολής ληξιπροθέσμων οφειλών, μεταξύ ιδιωτών, από 1.550, στις 30.000 Ευρώ. Αποκρατικοποίησε την Ο.Α., μετά από δεκετείς αποτυχημένες προσπάθειες του Πασοκ. Μέσα στα 5,5 χρόνια της διακυβερνήσεως της χώρας από την Ν.Δ., τριπλασιάστηκε η εγκατεστημένη ισχύς ανανεωσίμων πηγών ενεργείας, που είχε εγκατασταθεί τα προηγούμενα 20 χρόνια και από 430, μηνιαίως, το 2004, ανήλθε στα 1.350, με στοχο, το 2020, να παράγεται ενέργεια στο ύψος του 18% της τελικής καταναλώσεως.
Η Ελλάδα, επί ημερών Ν.Δ. και Κ. Καραμανλή, ήταν μια από τις 4 χώρες (Ελλάδα, Γερμανία, Σουηδία, Μ. Βρετανία), που ευρίσκετο μέσα στους στόχους, που όριζε το Πρωτόκολλο του Κιότο, αποδεικνύοντας, με έργα και όχι με λόγια, ότι ευρίσκετο στην πρώτη γραμμή της διεθνούς προσπάθειας, κατά της κλιματικής αλλαγής. Και ας μην ξεχνάμε, πως, από τις 3.000 χωματερές, που παρέλαβε, η Ν.Δ., το 2004, έκλεισε τις 2.500, δείχνοντας και με αυτόν τον τρόπο, το ενδιαφέρον της για το περιβάλλον.
Η Ελλάδα, επί Ν.Δ., ευρίσκετο στην 8 θέση, παγκοσμίως και στην πρώτη στην Ε.Ε., στους ετήσιους ρυθμούς Ευρυζωνικής αναπτύξεως, αφού η διείσδυση της Ευρυζωνικότητας, από 0,1%, το 2004, ανέβηκε στο 13,5%, λαμβάνουσα την 6η θέση, μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης.
Επί ημερών της Ν.Δ., μειώθηκε, κατά 88%, το μέσο κόστος πακέτων συνδέσεως υψηλής ταχύτητας, έχοντας φθάσει στα 25,3 Ευρώ τον μήνα, ενώ, πριν το 2004, κυμαίνετο στα 217 Ευρώ.
Προχώρησε σε ρηξικέλευθες διεθνείς επιλογές, φέρνοντας, στο λιμάνι του Πειραιά, τους Κινέζους της COSCO, επένδυση λίαν επωφελή, για την χώρα μας, που ο ΓΑΠ πολέμησε λυσσαλέα, για να φθάσει, σήμερα, στο σημείο να θεωρει τους Κινέζους, τον «σωτήρα» της παραπαίουσας, από τους ολέθριους χειρισμούς του, εθνικής μας οικονομίας.

ΤΕΛΟΣ, ο Κ. Καραμανλής, με την πολιτική αλλά και κοινωνική του ζωή, έδωσε το άριστο παράδειγμα εντιμότητας, σεμνότητας και ταπεινότητας, σε όλους, ανεξαιρέτως, άσχετα, αν οι περισσότεροι δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να το ακολουθήσουν.
Και θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι, στις σχέσεις του, με τον Ελληνικό λαό, ο Κ. Καραμανλής ήταν απόλυτα ειλικρινής. Είχε το θάρρος να πει την αλήθεια στον Ελληνικό λαό, στον οποίον ούτε έταξε ούτε μοίρασε φρούδες ελπίδες και υποσχέσεις. Απλά, αφού, με πλήρη ειλικρίνεια, εξέθεσε, στους πολίτες, την κατάσταση, ζήτησε την εμπιστοσύνη τους και την 3ετή ανοχή και υπομονή τους. Δυστυχώς, όμως, ο λαός, φαίνεται, πως δεν θέλει να ακούει την αλήθεια, παρά προτιμά να ακούει ό,τι χαϊδεύει τα αυτιά του, ας πρόκειται και για τερατώδη και πασιφανή ψέματα, αλλά, ακόμη και για αναίσχυντη, εις βάρος του, κοροϊδία.

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ο Κ. Καραμανλής παραμένει, επί τόσους μήνες, σιωπηλός και δεν αντικρούει τα όσα εξαπολύονται, εις βάρος του και εις βάρος των κυβερνήσεών του. Κι όμως, ο Κ. Καραμανλής, προεκλογικά και μέσα από τις ομιλίες και τις συνεντεύξεις του, έχει δώσει όλες τις απαντήσεις, επί όλων, ανεξαιρέτως, των θεμάτων, έχει κάνει την απογραφή και αυτοκριτική του, έχει δώσει τις εξηγήσεις στον Ελλ. λαό και έχει αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες, ακόμη και για θέματα, για τα οποία ο ίδιος ουδεμία ευθύνη είχε. Ό,τι, δηλαδή, ήταν να πει και του επιτρέπετο, το έχει πει. Σήμερα, κι αν ακόμη απεφάσιζε να μιλήσει, είναι βέβαιο, πως τα λόγια του θα πήγαιναν χαμένα, αφού θα μιλούσε σε «ώτα μη ακουόντων», ενώ ό, τι κι αν έλεγε θα διαστρεβλώνετο, από τα γνωστά ΜΜΕ, που θα εύρισκαν, βεβαίως, και την ευκαιρία να αποστρέψουν το ενδιαφέρον του κόσμου, από τα όσα σοβαρότατα συμβαίνουν, σήμερα, τα οποία αφορούν όλους μας, αφού εφτελίζουν την ζωή και την αξιοπρέπειά μας και μας βάζουν σε μεγάλες και πολύχρονες δυσκολίες, από τις οποίες δεν ξέρουμε αν, τελικά, θα μπορέσουμε, ποτέ, να βγούμε. Εξ άλλου, όλοι, λίγο – πολύ, γνωρίζουμε τις πραγματικές αιτίες, του «πολέμου», κατά του Κ. Καραμανλή και της Ν.Δ. Αν, τώρα, ορισμένοι επιθυμούν να ακούσουν, από το στόμα του, ότι η όλη «επίθεση» εναντίον του και τα εξ αυτής αποτελέσματα, είχαν, ως πραγματική αιτία, το γεγονός ότι, παρά τις πιέσεις, δεν υπεραμύνθηκε του σχεδίου Ανάν, ότι, παρά την αντίθετη βούληση των ΗΠΑ, προχώρησε στις συμφωνίες, με την Ρωσία, για τους αγωγούς Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη και South Stream, ότι, παρά την αντίθετη βούληση, αλλά και τις πιέσεις των ΗΠΑ, άσκησε veto, για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ (ας μην ξεχνάμε, πως οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει, στα Σκόπια, την μεγαλύτερη Ευρωπαϊκή – και όχι μόνον – βάση τους και επιθυμούν, διακαώς, την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, καθώς και στην Ε.Ε.), αυτά, όσο και αν συζητούνται, μεταξύ μας και όσο και αν αποτελούν «κοινό μυστικό», δεν είναι δυνατόν να ειπωθούν από τον ίδιον. Ούτε, βεβαίως, μπορεί να αποκαλυφθεί, από τον ίδιον, ο λόγος, για τον οποίο στοχοποιήθηκαν, επί των ημερών του, από τους όποιους εμπρηστές, ολόκληρη η Ελλάδα, αλλά και η Αθήνα, που κατακάηκαν και όχι, μόνον, μια φορά.
Γι’ αυτό και ορισμένοι φίλοι του Κ. Καραμανλή δεν θα πρέπει να αισθάνονται απογοήτευση ή/και αγανάκτηση, για την «σιωπή» του Κ. Καραμανλή. Αντιθέτως, η σιωπή του θα πρέπει να τους προβληματίσει και, μάλιστα, ιδιαίτερα σοβαρά, διότι, όπως και να το κάνουμε, είναι εξόχως… εκκωφαντική και, ομολογουμένως, τα λέει όλα. ΄Οποιος, λοιπόν, δεν καταλαβαίνει την σημερινή σιωπή του Κ. Καραμανλή, φαίνεται, πως δεν έχει καταλάβει ούτε τα λόγια του.

Αντιθέτως, ο ΓΑΠ - καίτοι εγνώριζε την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας μας και ότι δεν είχε την δυνατότητα να δώσει, στον Ελληνικό λαό, ούτε μια δραχμή - εψεύδετο, ασυστόλως, υποσχόμενος τα πάντα στους πάντες και διαβεβαιώνοντας τον Ελληνικό λαό, πως: «χρήματα υπάρχουν και, μάλιστα, πολλά», μόνο και μόνο, για να τον παραπλανήσει και να υφαρπάξει την ψήφο του. Στην συνέχεια και ενώ έλαβε την πολυπόθητη, γι’ αυτόν, εξουσία, αντί να λάβει, άμεσως, μέτρα, ώστε να συγκρατήσει την οικονομία, άφησε να περάσει μεγάλο και πολύτιμο χρονικό διάστημα, που δυσχέρανε, κατά πολύ, την οικονομική μας κατάσταση, ενώ ο ίδιος και η παρέα του περιδιάβαιναν, ανά την Ευρώπη και την Αμερική, διατυμπανίζοντας, πως η χώρα μας βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας και παρομοιάζοντάς την με τον «Τιτανικό», κλείνοντας, έτσι, τις πόρτες βοηθείας, ενώ, παράλληλα, αρνήθηκαν να λάβουν, τον Δεκέμβριο του 2009, προσφερόμενο δάνειο 15 δισεκατομμυρίων Ευρώ, με επιτόκιο 1,5% (επί πλέον των Γερμανικών ομολόγων) - έλαβαν, μόνον τα 5 εκατ. Ευρώ, αν και γνώριζαν πως το ποσό αυτό δεν επαρκούσε για την κάλυψη των αμέσων υποχρεώσεων της χώρας μας -, αρνήθηκαν, τον Ιανουάριο του 2010, να λάβουν δάνειο 20 δισεκατ. Ευρώ, με επιτόκιο 5,5,%, αλλά … «θυμήθηκαν», πως η χώρα μας έπρεπε να δανεισθεί, για να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες ανάγκες της, όταν τα επιτόκια είχαν υπερβεί το 8% και είχαν καταστεί απαγορευτικά και το ΔΝΤ φάνταζε, πλέον, ως μονόδρομος.
Δι’ αυτού του, ομολογουμένως, σατανικού τρόπου, ο ΓΑΠ και η παρέα του δρομολόγησαν τις διαδικασίες και έστρωσαν τον δρόμο, που, τελικά, μας οδήγησε στα δόντια του ΔΝΤ, το οποίο, όπως, τουλάχιστον, φαίνεται, ήταν και ο πρωταρχικός τους στόχος και η μόνη επιδίωξή τους.

Είναι γεγονός, πώς οι μετέπειτα εξελίξεις δικαίωσαν, πλήρως, τον Κ. Καραμανλή, αλλά, δυστυχώς, είναι, πλέον, αργά. Οι ΄Ελληνες και, ιδιαίτερα, οι ψηφοφόροι της Ν.Δ., παρασυρθέντες, όπως προελέχθη, από την καθημερινή, ολοκληρωτική και πολύπλευρη επίθεση του συνόλου των ηλεκτρονικών μέσων ενημερώσεως και του μεγαλύτερου μέρους του έντυπου τύπου, κατά του Κ. Καραμανλή, ατομικώς, αλλά και κατά της Ν.Δ. και των στελεχών της, δεν στήριξαν, όπως είχαν υποχρέωση, έναντι της Πατρίδας, του εαυτού τους και των παιδιών τους, ούτε τον ίδιον, ούτε την παράταξη της Ν. Δ. Όπως προκύπτει - και, μάλιστα, κατά άμεσον τρόπο -, από τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών του 2009, οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. δεν μετεστράφησαν και δεν ψήφισαν το Πασοκ - αφού, οι ψήφοι, που έλαβε το Πασοκ ήταν, μόλις, 9.000 περισσότερες, από εκείνες, που είχε λάβει το 2004, όταν είχε χάσει, παταγωδώς, τις εκλογές -, αλλά επέλεξαν την αποχή, την άκυρη ή την λευκή ψήφο ή άλλα μικρότερα κόμματα, για να δείξουν, έτσι, την αγανάκτηση ή/και απογοήτευσή τους, με συνέπεια, όμως, σήμερα, να φθάσουμε στο έσχατο σημείο, που βρισκόμαστε και να είμαστε καταδικασμένοι να διαχειρίζεται τις τύχες της Ελλάδος και των Ελλήνων ένας ολίγιστος και δεδομένος Πρωθυπουργός.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, για τα «έργα και τις ημέρες» του Κ. Καραμανλή, ο οποίος, δικαιώνεται, ήδη, πλήρως, από την εξέλιξη των πραγμάτων και τον οποίον – είναι βέβαιον - , πως θα δικαιώσει, πλήρως, και ο Ιστορικός του μέλλοντος, που, με την ευθυκρισία, την αντικειμενικότητα και την αποστασιοποίηση, από τις προσωπικές επιθυμίες και τις συναισθηματικές προσεγγίσεις, που επιφέρει η χρονική απόσταση, θα αναδείξει το έργο και την προσωπικότητα του Κ. Καραμανλή του νεώτερου, κατατάσσοντάς τον στους μεγάλους ΄Ελληνες πολιτικούς, ενώ - βέβαιον, επίσης, είναι -, πως θα κατατάξει τον Γιώργο Παπανδρέου του Ανδρέα στις μαύρες δέλτους της Ιστορίας μας.

***************
Ειρήνη Α. Γαλαντή
Ιούλιος 2010
dexiextrem.blogspot.com

Ανοικτή Συνέλευση των Οικολόγων Πράσινων στη Νάξο

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η – Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Φίλες και Φίλοι των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ Νάξου,
Η δικαιολογημένη φωνή της διαμαρτυρίας μας για τα όσα εξακολουθούν να υπονομεύουν την ποιότητα του Ναξιακού Τοπίου και των οικοσυστημάτων του, πρέπει επιτέλους να αποκτήσει ενιαία γραμμή και ένταση. Τα μεγάλα οικολογικά προβλήματα του νησιού μας, όπως η ανεύθυνη διαχείριση των απορριμμάτων, η αλόγιστη σπατάλη του νερού και της ενέργειας και η συνεχιζόμενη υποβάθμιση των άλλων φυσικών πόρων του νησιού μας, περιμένουν την δική μας ενεργή παρέμβαση ώστε να μπορούν να ελπίζουν σε ένα ποιοτικότερο αύριο. Η ορθότητα αυτών των χειρισμών και η βιωσιμότητα των πόρων μας μπορούν να διασφαλιστούν μόνο μέσα από τη συγκροτημένη οικολογική αντίληψη των Οικολόγων Πράσινων (ΟΠ) που θα εκπορεύεται από μια Τοπική Πολιτική Δομή. Αυτήν την αναγκαία Τοπική Δομή έχουμε ευθύνη να συγκροτήσουμε στον τόπο μας όσο το δυνατόν συντομότερα και με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες..
Ακριβώς, για αυτό το σκοπό καλούμε όλα τα μέλη και τους φίλους των Οικολόγων Πράσινων Νάξου να επιδείξουν την αγωνιστική τους παρουσία στην πρώτη ανοικτή μας Συνέλευση που θα πραγματοποιηθεί στην παραλία της Χώρας το επόμενο Σάββατο 7 Αυγούστου 2010. Η ακριβής ώρα είναι η 9η μ.μ. και το σημείο συνάντησης η καφετέρια Ciao.
Με αγωνιστική διάθεση

Θα έρθει η ώρα που θα αποδειχθεί ο πραγματικός λόγος που έπρεπε να βγει από τη μέση ο Καραμανλής

Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε:


Επιστροφή στην περίληψη...

Ελλάδα και ΔΝΤ: Ποιός σώζει ποιόν;


Την προηγούμενη εβδομάδα και, εν μέσω της επίσκεψης της «τρόικας» στην Ελλάδα για την αξιολόγηση της υλοποίησης του Μνημονίου από την Ελληνική Κυβέρνηση, δημοσιοποιήθηκε μία ακόμη Έκθεση, που επιβεβαιώνει τις ενστάσεις της Ν.Δ. για το μίγμα της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής.

Σύμφωνα με την Έκθεση του Αμερικάνικου Κέντρου Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών ( Centre for Economic and Policy Research – CEPR ) με τίτλο «Η Ελλάδα και το ΔΝΤ: Ποιός σώζει ποιόν; (“ Greece and the IMF : Who exactly is being saved ?”)», σε 3 χρόνια από σήμερα, ....


η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει ακόμη μεγαλύτερα χρέη, ενώ η απασχόληση και η οικονομική ανάπτυξη θα θυσιαστούν.
Το μόνο που αλλάζει πραγματικά με το πακέτο διάσωσης (το οποίο φτάνει 40% του σημερινού ΑΕΠ) – πιο αυστηρό από ένα «κλασσικό πακέτο μέτρων» του ΔΝΤ – είναι η ιδιοκτησία του χρέους.
Το Ελληνικό κρατικό χρέος μεταβιβάζεται από τους ισολογισμούς των τραπεζών στους προϋπολογισμούς των Ευρωπαϊκών Κυβερνήσεων. Οι τόκοι, μάλιστα, του Ελληνικού χρέους αναμένεται να αυξηθούν από 5% του ΑΕΠ το 2009, στο 8,4% του ΑΕΠ το 2014.
Πιο συγκεκριμένα:
1ον. Με το ακολουθούμενο μίγμα οικονομικής πολιτικής, η Ελλάδα -σύμφωνα και με τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ- οι οποίες (όπως επισημαίνει και η έκθεση του CEPR ) είναι εξαιρετικά αισιόδοξες, δεν αναμένεται να φτάσει το επίπεδο του 2008 σε πραγματικό ΑΕΠ ούτε το 2015.
2ον. Ακόμη και με αυτές τις αισιόδοξες προβλέψεις, η ανεργία αναμένεται να αυξηθεί από το 9,4% το 2009, στο 14% το 2013/2014.
3ον. Το χρέος, εξαιτίας και της δυναμικής του, σύμφωνα με το σενάριο του ΔΝΤ θα υπερβαίνει το 120% του ΑΕΠ το 2020 (από 115% το 2009 και 145% το 2014), ενώ, σύμφωνα με το εναλλακτικό σενάριο, θα υπερβαίνει το 140% του ΑΕΠ.
Αυτό το γεγονός θα οδηγήσει τις Αγορές να συνεχίσουν να αρνούνται τη χρηματοδότηση του Ελληνικού χρέους. Αγορές οι οποίες φοβούνται ότι η Ελλάδα, με το υπερβολικά αυστηρό δημοσιονομικό «πακέτο» μέτρων, θα εισέλθει σε παρατεταμένη περίοδο ύφεσης, χωρίς να διαθέτει τρόπο διαφυγής μέσω υποτίμησης ή χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής.
Έτσι, παρά τις μεγάλες θυσίες στις οποίες υποβάλλεται η Ελληνική κοινωνία, το Πρόγραμμα δεν αντιμετωπίζει το βασικό πρόβλημα της χώρας, που είναι ο έλεγχος της δυναμικής του χρέους.
Συνεπώς, τα συμπεράσματα της Έκθεσης επιβεβαιώνουν τους προβληματισμούς της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Κάνουν επιτακτική την αλλαγή μίγματος οικονομικής πολιτικής. Καθιστούν αναγκαία τη στροφή της οικονομικής πολιτικής στο δρόμο του Σχεδίου της Ν.Δ. για την Έξοδο από την Κρίση. Έναν εναλλακτικό δρόμο, που οδηγεί σε «ενάρετο κύκλο» ανάπτυξης, σε αντίθεση με το «φαύλο κύκλο» της ύφεσης, που βιώνουμε σήμερα.
Ένα δρόμο που, βέβαια, δεν είναι χωρίς θυσίες. Δρόμο, όμως, με λιγότερες θυσίες και καλύτερες προοπτικές. Δρόμο Ελπίδας.
Χρήστος Σταϊκούρας
Bουλευτής Φθιώτιδας
Αναπλ.Υπεύθ.Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Οικονομίας της ΝΔ

Ο Γιώργος ναυαγοσώστης

Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς είναι το πάθος του ΠΑΣΟΚ με την εξουσία.

Οι άνθρωποι είναι γεννημένοι για κυβέρνηση και διαχρονικά δείχνουν έναν ασύλληπτο επαγγελματισμό στην προσπάθεια τους να κρατηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο στο γκουβέρνο.

Έτσι μετά το 81 τίγκαραν με κόσμο το δημόσιο.

Όχι μόνο δημιούργησαν έναν πιστό και άμεσα ελεγχόμενο στρατό φανατικών ψηφοφόρων αλλά και έλεγχαν όλες τις θέσεις κλειδιά, εφορίες, τελωνεία, πολεοδομίες κλπ.



Για αυτούς που ξεχώρισαν στα κομματικά δρώμενα δημιούργησαν και πρώτη θέση δημοσίου δηλαδή τις ΔΕΚΟ.

Ανακάλυψαν επίσης και το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ.

Βυθίσατε το Χόρα, Μάρτης 1987, σχέσεις με Παλαιστίνιους, η Κύπρος αποφασίζει η Ελλάδα συμπαρίσταται και λοιπά εθνικοπατριωτικά.

Οι συγκεκριμένες πατέντες πήγαν μέχρι το 93, κάνοντας στο ενδιάμεσο τον Μητσοτάκη με τα κρεμμυδάκια.

Στην συνέχεια το ρεπερτόριο έπρεπε να αλλάξει επειδή οι οικονομικές και γενικότερα γεωπολιτικές ισορροπίες δεν επέτρεπαν τα παραπάνω παπατζηλίκια.

Ο Σημίτης με τον εκσυγχρονισμό πέτυχε με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.

Και τους κρατικοδίαιτους δημοσίους κράτησε, αλλά έβαλε και άγριο χέρι στην μεσαία τάξη.

Από κοντά και το χρηματιστήριο όπου όποιος είχε δύο περίπτερα έπαιρνε μερικά δις δραχμές από τα κορόιδα.

Επειδή οι αμερικάνοι άρχισαν να ζοχαδιάζονται με τους βερμπαλισμούς του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ και άμα ο θείος Σαμ πάρει ανάποδες γίνεται και επικίνδυνος νάσου λοιπόν στη συνέχεια Ίμια, Οτσαλάν, Μαδρίτη και για τα πατριωτικά έμεινε ο Βουνάτσος να μας θυμίζει τον μακαρίτη.

Κάπου εκεί προέκυψε και ο Κώστας της ΝουΔου, για ένα μικρό διάλλειμα, μια ξεκούραση, ένα ξεμούδιασμα, ένα ρέψιμο από το φαγοπότι.

Πλακώθηκε το ΠΑΣΟΚ στην αυτοκριτική, στην νηστεία, στην προσευχή, στις μετάνοιες.

Ξόρκισε στον Άγιο Κυπριανό τον κυβερνητισμό και νάσου με τον Γιώργο πάλι στα μέσα και στα έξω.

Αλλά αυτή την φορά τα πράγματα ήταν δύσκολα γιατί πλάκωσαν οι τοκογλύφοι και απειλούσαν να κάνουν το μαγαζί λαμπόγυαλο.

Σιγά μη δεν βρίσκονταν λύση …

Για πότε ξεχάστηκαν, τα αγροτιά και εργατιά μια φωνή και μια γροθιά, τα περήφανα νιάτα τιμημένα γηρατειά, άστα να πάνε.

Από την πλέμπα των συνελεύσεων και των κλαδικών, τσουπ στα σαλόνια με τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ υπουργοί και παρατρεχάμενοι.

Ο Στρός Καν τα έχει παίξει.

Τόσο καλούς μαθητές δεν είχε ξαναδεί.

Ένα πράγμα λέει, δέκα γίνονται.

Το ΠΑΣΟΚ πλέον ανακάλυψε το νέο σύστημα που θα το κρατήσει στην εξουσία και είναι το « σώζουμε την πατρίδα».

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι έχει τον κατάλληλο άνθρωπο.

Για αυτό ο Γιώργος έχει πλακωθεί στο κανό και στο ποδήλατο και δεν έχει αφήσει νησί για νησί καλοκαιριάτικα.

Ένας καλός ναυαγοσώστης πρέπει να είναι καλογυμνασμένος και σε ετοιμότητα.

Στις επόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα έχει ένα μόνο προεκλογικό σποτ.

Όλοι οι έλληνες ναυαγοί και ο Γιώργος να έρχεται με το κανό να μας μαζεύει από την θάλασσα.

Aris. A

ΥΓ. Βάζω στοίχημα ότι το επόμενο δίλλημα του Γιώργου στους Παπανδρέλληνες, θα είναι είτε να συνεχιστεί η λιτότητα, είτε να αναλάβει ο Γιώργος να μας σώσει προχωρώντας σε συνεκμετάλλευση του Αιγαίου παραχωρώντας στην Τουρκία κυριαρχικά δικαιώματα.

Η απάντηση ξέρω ποια θα είναι.

(φωτο από το Πρώτο Θέμα)

Ένας επικίνδυνος θίασος κυβερνά την Ελλάδα

Πρόκειται για έναν συρφετό ανθρώπων με μηδενικό πολιτικό παρελθόν, αλλά και με εξ ίσου μηδενικό πολιτικό μέλλον.

Πρόκειται για μια παρέα κολεγιόπαιδων που βαφτίστηκε κυβέρνηση όχι για την αξιοθαύμαστη ικανότητά της να κυβερνά, αλλά γιατί μέσα από την εκπληκτική πολιτική της αφωνία, συμβάλει ώστε να αισθάνεται ως «καταξιωμένος ηγέτης» ο ανικανότερος των ανικάνων που ελέω των κοψοχέρηδων πρωθυπουργεύει σ αυτόν τον τόπο, οδηγώντας τον στην καταστροφή.

Πρόκειται για έναν εντολοδόχο πρωθυπουργό, τσιράκι της παγκόσμιας διακυβέρνησης, που υποθηκεύει αδίστακτα το μέλλον του τόπου σε πειραματικές πολιτικές με στόχο τις επιχειρούμενες ευρύτερες πολιτικές και γεωπολιτικές αναδιαρθρώσεις.

Πρόκειται για έναν θίασο που εμφορείται από ένα σύμπλεγμα τραβεστί πολιτικών αντιλήψεων, που αναγόρευσε σε πολιτική στάση τις πλέον απίθανες πολιτικές αλλαξοκωλιές πότε με τις αντιδραστικότερες επιλογές της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας και πότε με τον ντόπιο Καρατζαφέρειο καιροσκοπισμό, στη θλιβερή του διαδρομή εκπλήρωσης των πολιτικών γραμματίων που έχει υπογράψει.


Πρόκειται για μια ομάδα πολιτικών διαχειριστών υποταγμένων στις επιλογές της τραπεζικής δικτατορίας και της παγκόσμιας διακυβέρνησης, οι οποίοι επιχειρούν να προωθήσουν ένα σύνολο μέτρων με στόχο την καπιταλιστική ανασύνταξη και τη θεσμοθέτηση ρυθμίσεων που θα νομιμοποιούν και θα διαιωνίσουν το ανεξέλεγκτο πλιάτσικο σε βάρος του εθνικού πλούτου της χώρας.

Πρόκειται για μια παρέα επικίνδυνων χαρτογιακάδων με ρευστή έως ανύπαρκτη εθνική συνείδηση, που δε διστάζουν να ξεπουλήσουν τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, που εκχώρησαν πρόθυμα και ανερυθρίαστα την εθνική μας κυριαρχία σε ξένα κέντρα, και που αρκούνται στο ρόλο του θεατή στις σοβαρές γεωπολιτικές προκλήσεις που επιχειρούνται στην περιοχή και που απειλούν ευθέως ακόμα και αυτήν την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδα μας.

Κορυφαία πράξη εθνική μειοδοσίας, η στάση τους απέναντι στην επικίνδυνη τουρκική προκλητικότητα με τις πετρελαϊκές έρευνες στο Αιγαίο.

Οι τούρκοι προκαλούν και αυτή η κυβέρνηση αρκέστηκε:

1. Να παρακολουθεί τις προκλήσεις με ένα μικρό πλοιάριο του λιμενικού.
2. Να καταγίνεται με καταγέλαστες διπλωματικές παραστάσεις που μόνο ειρωνικά ζχόλια προκαλούν. και
3. Να εξαντλείται σε "πολιτισμένες" συζητήσεις του "πατριώτη" Δρούτσα με τον τούρκο ομόλογό του στη σύνοδο του ΟΑΣΕ.

Πρόκειται για έναν εθνικά και κοινωνικά επικίνδυνο θίασο, που η άμεση και παραδειγματική ανατροπή του συνιστά ζήτημα ύψιστης εθνικής σημασίας, αφού κάθε επιπλέον μέρα παραμονής του στην κυβερνητική εξουσία, ελλοχεύει δυστυχία για το λαό και σοβαρούς κινδύνους για το μέλλον του τόπο.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/08/blog-post_499.html

Φαί, πιοτό, μπάνια, μαύρισμα και κανό μέχρι τις 20 Αυγούστου. Αυτή είναι ζωή και διακοπές χωρίς . . . τύψεις!

Ο κ. Παπανδρέου επέστρεψε με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος το βράδυ της Παρασκευής στην Αθήνα.

Αύριο, Δευτέρα, ξεκινούν οι καλοκαιρινές του διακοπές.
Επόμενος προορισμός όπως όλα δείχνουν θα είναι η Πάρος. Εκεί θα παραμείνει μέχρι και το Δεκαπενταύγουστο, όπως είχε εκμυστηρευτεί πριν από μια εβδομάδα στον πρόεδρο της Βουλής κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Πιστός στις συνήθειες και στην Κρήτη



Το ξενοδοχειακό συγκρότημα Miramare Luxury Villas, το οποίο αποτελείται από 25 σουίτες και πέντε βίλες χτισμένες σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία στην κορυφή ενός λόφου, πάνω από την παραλία του Αλμυρού επέλεξε η Νομαρχία Λασιθίου για την φιλοξενία του πρωθυπουργού. Είναι το ξενοδοχείο στις συνεδριακές εγκαταστάσεις του οποίου πραγματοποιείται και το συνέδριο.

Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Παπανδρέου κατέλυσε στην προεδρική βίλα «Κνωσός» 200 τ.μ , η οποία σύμφωνα με τον τιμοκατάλογο του ξενοδοχείου ενοικιάζεται έναντι 1025 ευρώ την ημέρα. Διαθέτει τέσσερις κρεβατοκάμαρες και πέντε λουτρά, πισίνα 35 τ.μ, μεγάλους εξωτερικούς χώρους, δορυφορική τηλεόραση καθώς και πρόσβαση στο ιντερνετ- απαραίτητο εργαλείο για τον πρωθυπουργό.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός πιστός στις συνήθειες του έκανε ημίωρη γυμναστική και χρησιμοποίησε την πισίνα του δωματίου. Τα μέτρα φύλαξης του κ Παπανδρέου εντός και εκτός του δωματίου ήταν δρακόντεια. Μάλιστα, μέσα στην εβδομάδα άνδρες από την προσωπική φρουρά του πρωθυπουργού είχαν μεταβεί στον Αγιο Νικόλαο προκειμένου να ελέγξουν τους χώρους και τα συστήματα ασφαλείας.

Επιθεώρησαν το συγκρότημα αλλά και την παραλία του Αλμυρού, η οποία απέχει περίπου 300 μέτρα και την οποία ο κ. Παπανδρέου επισκέφτηκε για να κολυμπήσει αλλά και να διανύσει στα ήρεμα νερά του κόλπου μεγάλες αποστάσεις με το κανό του όπως συνηθίζει.

Απ'ότι βλέπουμε,τον...τάισαν και τον πότισαν καλά οι Κρητικοί τον Γιωργάκη!Έτσι για να...καρδαμώσει το παιδί,μιας και "πεινάει" όπως ο υπόλοιπος λαός!

Έχουμε μια απορία όμως:Το άρθρο αναφέρει πως "αύριο ξεκινάει τις διακοπές του"!

ΓΙΑΤΙ,ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕ;;;

ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΤΙΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΩΡΑ,ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ;

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ;ΟΙ...ΕΡΗΜΙΕΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ ΚΑΙ Η ΡΑΦΗΝΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΖΑΝ;

Δεν πειράζει όμως,δικαιούται ο Τζέφρυ να κάνει "διακοπές χωρίς τύψεις":
Εξάλλου,μας έσωσε με την υπαγωγή της χώρας μας στο ΔΝΤ,όπως επαναλαμβάνει συνεχώς αυτός και τα-ΕΝ ΜΥΚΟΝΩ-εξαπτέρυγά του!

ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΛΟΙΠΟΝ,ΓΙΩΡΓΑΚΗ:

ΤΙΣ ΑΞΙΖΕΙΣ!

Πολιτικός προβληματισμός


Έβλεπα κάποια στιγμή ειδήσεις και είδα για την επίσκεψη του Παπανδρέου στην Κρήτη αν θυμάμαι καλά, περιτριγυρισμένος από ανθρώπους μέσα στην καλή χαρά ανεμίζοντας σημαιάκια του κόμματος. Επίσης, είδα και αυτήν την είκονα με τις βαθμολογίες των υπουργών που εμείς, το τονίζω ΕΜΕΙΣ δώσαμε.

Οπότε μου δημιουργήθηκε η εξής απορία. Είναι δυνατόν μετά από όλα όσα εμείς την σήμερον ημέραν πληρώνουμε, να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι οι οποίοι θα σηκωθούν για να υποδεχτούν αυτά τα πρόσωπα, που θα ανεμίσουν σημαίες μέσα στην καλή χαρά?? Είναι δυνατόν να βαθμολογούνται με τέτοια επιείκεια αυτοί οι υπουργοί που μας πάνε από το κακό στο χειρότερο?
Τους πληρώνουν αυτούς που τους παίρνουν συνέντευξη ή αυτούς που παρεβρίσκονται σε υποδοχές κτλ? Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο άλλο λόγο। Τόσες εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που φωνάζουν, διαμαρτύρονται, αντιδρούν, γιατί δεν φαίνεται πουθενά αυτή η δυσαρέσκεια, ΠΟΥ χάθηκε? Αρκεί να βολευτούμε από κάποιον και για μας όλα τα προβλήματα λήξανε μετά। Ελπίζω να μην ξεχνάει τόσο σύντομα ο ελληνικός λαός, δεν είμαστε χρυσόψαρα αλλά άνθρωποι με κρίση και μυαλό... ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΟΝ <<ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΝ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ >>ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ Κ।ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ Η ΚΥΡΙΑ ΜΠΡΑΟΥΝ ΠΟΥ ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΕΙΣ,ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΗΤΕ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟ ΚΑΛΟΣΩΡΙΣΜΑ ......!!!!!!!!!..................

Κόβουν τη βασική σύνταξη των 360 ευρώ;...

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

Ο ΝΕΟΠΑΣΟΚΟΣ

Ένα νέο είδος ανθρώπου ανεπτύχθη τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα άνθρωπο που δεν τον επηρεάζει τίποτα.

Ούτε τα μέτρα της κυβέρνησης,ούτε οι φόροι,ούτε οι περικοπές μισθών και συντάξεων. ούτε τίποτα.
Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που βρίζουν τους συνταξιούχους,τους μισθωτούς,τους λοιπούς κλάδους της Ελληνικής κοινωνίας που θα τολμήσουν να αντιμιλήσουν στην ΧΟΥΝΤΑ.
Είναι ο ΝΕΟΠΑΣΟΚΟΣ.Δεν ξέρουμε τι δουλειά κάνει.ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΗΛΙΘΙΟ και την ΤΡΟΙΚΑ.
Η φήμη ότι αυτοί που στηρίζουν τη ΧΟΥΝΤΑ ειναι ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΙΕΣ, που αφού έφαγαν το καταπέτασμα,ψάχνουν νέους τρόπους ΜΑΣΑΣ, εξετάζεται ως πιθανή.
Ο ΝΕΟΠΑΣΟΚΟΣ ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΝΕΑΝΤΕΡΤΑΛ.

Το αντάρτικο των Ούγγρων στη χούντα ΔΝΤ-ΕΕ...


"Aν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι" έγραφε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, θα μάθαιναν στα μικρά ψαράκια ότι "το ωραίο μέλλον τότε μόνο θα είναι εξασφαλισμένο, όταν εκείνα μάθουν να υπακούνε". Αυτή ακριβώς την απόλυτη υπακοή περίμεναν οι καρχαρίες της ΕΕ και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος από χώρες που τα τελευταία χρόνια έπεσαν στην παγίδα τους και αναγκάστηκαν να επιβάλουν τρομακτικά μέτρα λιτότητας στον πληθυσμό τους. Μόνο που τις τελευταίες εβδομάδες ένα μικρό ψαράκι (ας το ονομάσουμε Ουγγαρία) είπε όχι.
Η νέα δεξιά κυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν είχε το «θράσος» να ζητήσει από το...
ΔΝΤ και την ΕΕ όχι να απαλλαγεί από τους δυσβάσταχτούς στόχους που αυτοί θέτουν αλλά να λάβει μόνη της τις σχετικές αποφάσεις για την εκπλήρωσή τους. Χωρίς να παραβιάζει δηλαδή τους όρους του δανείου, που προβλέπουν μείωση του δημόσιου ελλείμματος κάτω από το 3,8% του ΑΕΠ, ο Όρμπαν θέλησε να ακολουθήσει ένα διαφορετικό δρόμο ο οποίος θα περιόριζε για λίγο τη συνεχή αφαίμαξη των κατώτερων στρωμάτων. Η απάντηση των διεθνών καρχαριών ήταν άμεση και λυσσαλέα. Το ΔΝΤ διέκοψε αμέσως τις συνομιλίες με την Ουγγαρία, γεγονός που σημαίνει ότι η χώρα δεν θα λάβει το τελικό πακέτο των 5 δισ. δολαρίων από το σύνολο των 20 που της είχαν υποσχεθεί.
Ο ούγγρος πρωθυπουργός όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Με ειδικό νόμο που πέρασε (και εγκρίθηκε με ψήφους 301 υπέρ, έναντι μόλις 12 κατά) θα φορολογήσει τα αποθεματικά των τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων κατά 0,5% για διάστημα τριών χρόνων. Έτσι θα συγκεντρώσει περίπου 850 εκατ. δολάρια τα οποία θα χρησιμοποιήσει για την αποπληρωμή χρεών. Ένα από τα μυστικά της σχετικής κίνησης είναι ότι καθώς το 80% του τραπεζικού συστήματος έχει ξεπουληθεί σε ξένες εταιρείες και κυρίως σε αυστριακές και γερμανικές τράπεζες, το μεγαλύτερο τμήμα του νέου φόρου θα έρθει από το εξωτερικό. Το τοκογλυφικό κεφάλαιο δηλαδή παγιδεύτηκε από μια απρόσμενη σκακιστική κίνηση του αντιπάλου και τώρα κινδυνεύει να χάσει τη βασίλισσά του.
Σε άλλες εποχές μια τέτοια κίνηση θα θεωρούταν αυτονόητη και μάλιστα ιδιαίτερα μετριοπαθής. Στα χρόνια του ληστρικού καπιταλισμού όμως αποτελει αιτία πολέμου. Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στους «ενσωματωμένους» δημοσιογράφους και αναλυτές που το υπηρετούν θύμιζαν περισσότερο τη ρητορική του Τζορτζ Μπους εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν – ο Όρμπαν αντιμετωπίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ ως ένας επικίνδυνος αυταρχικός ηγέτης που απειλεί την ασφάλεια της ανθρωπότητας και πρέπει να εξαφανιστεί από προσώπου γης.
Το τραγελαφικό είναι ότι ενώ τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από τη φορολογία των τραπεζών θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των δανείων που έλαβε η χώρα από την ΕΕ και το ΔΝΤ, οι Βρυξέλλες και ο διεθνής τοκογλυφικός οργανισμός ήταν οι πρώτοι που καταδίκασαν την απόφαση.
Οι διεθνείς και ντόπιοι καρχαρίες του τραπεζικού συστήματος έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν αφού εάν η Βουδαπέστη τα καταφέρει σε αυτή την προσπάθεια αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλες χώρες, όπως η Ρουμανία. Συνηθισμένοι σε απόλυτα εξωνημένες και υποτελείς κυβερνήσεις, όπως η Eλληνική, οι αναλυτές του ΔΝΤ και της ΕΕ δεν είχαν προβλέψει το αυτονόητο – ότι κάποιος μπορεί να αμφισβητήσει την παντοκρατορία τους.
Προφανώς η στάση της Ουγγαρίας θα έπρεπε να στέλνει μηνύματα όχι μόνο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά και στην ευρωπαϊκή Αριστερά. Μια κυβέρνηση, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακροδεξιά για τα δεδομένα των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, έκλεψε πρακτικές και στάσεις που θεωρητικά ανήκουν προνομιακά στο χώρο τη Αριστεράς. Και αν στην Ουγγαρία η Αριστερά είναι εξοστρακισμένη από την πολιτική ζωή λόγω ιστορικών συγκυριών, στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν έχει και πολλές δικαιολογίες. Παραμένει άγνωστο πως πιστεύει ότι θα εξηγήσει στις επόμενες γενιές γιατί άφησε την άκρα Δεξιά να γευτεί ανενόχλητη τα σταφύλια της λαϊκής οργής.
Πηγή: ΠΡΙΝ

Μεταλλαγμένοι σοσιαλδημοκράτες μιας χρήσεως



Σε κάθε χώρα που βρέθηκε στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, το κόμμα που έφερε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, πάντα ηττήθηκε και πολύ συχνά διαλύθηκε κυριολεκτικά στις επόμενες εκλογές.
Τυχαίο; Δεν νομίζω…

Σε κάθε χώρα που βρέθηκε στη θέση της Ελλάδας, ο Πρωθυπουργός που υπέγραψε με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στηρίχθηκε με νύχια και με δόντια από όλο το τοπικό κατεστημένο και από τους Διεθνείς Οργανισμούς μέχρι να περάσει το σύνολο των μεταρρυθμίσεων που του επιβλήθηκαν και στη συνέχεια αφέθηκε στον τύχη του. Και κατέρρευσε…
Μιλάμε ισχυρούς ηγέτες όπως ο Φερνάντο ντε λα Ρούα στην Αργεντινή ή παλαίμαχους ηγέτες-σύμβολα, όπως ο Μπουλέντ Ετσεβίτ στην Τουρκία.
Ο πρώτος δραπέτευσε με ελικόπτερο από το Προεδρικό Μέγαρο, ενώ ο δεύτερος συνετρίβη εκλογικά…
Τυχαίο κι αυτό; Δεν νομίζω…
Το ΔΝΤ κυριαρχείται από λογιστές, όχι Οικονομολόγους. Από «τεχνοκράτες» που θέλουν σίγουρες «οικονομίες» από σίγουρες πηγές.
Και οι «σίγουρες πηγές» είναι, συνήθως οι οριζόντιες περικοπές δαπανών. Μόνο που επειδή είναι «οριζόντιες», είναι συνήθως και μακροχρόνια αναποτελεσματικές.
Γιατί ένας προβληματικός και ελλειμματικός κρατικός προϋπολογισμός αλλού χρειάζεται πολύ βαθιές περικοπές (όπου υπάρχει μεγάλη σπατάλη) κι αλλού δεν χρειάζεται καθόλου περικοπές (όπου οι δαπάνες έχουν μεγάλη απόδοση, υψηλούς πολλαπλασιαστές και δευτερογενή θετικά αποτελέσματα).
Το να παραβλέπεις την ιδιαίτερη φύση διαφόρων κλάδων των δημοσίων δαπανών και να κόβεις τα πάντα ισοπεδωτικά, είναι σαν τον… «αλμπάνη» πρακτικό «γιατρό» που αντί να καθαρίσει σε βάθος την πληγή, αυτός ακρωτηριάζει το πόδι!
Οι οριζόντιες περικοπές έχουν το μεγάλο μειονέκτημα να είναι πάντα ανεπαρκείς. Γι’ αυτό και χρειάζονται πολύ μεγαλύτερες απ’ όσο θα αρκούσε για να εκμηδενιστεί το έλλειμμα. Άλλα έχουν το πλεονέκτημα ότι είναι «σίγουρες». Με πολύ σοβαρές «παρενέργειες», όμως…
Οι τεχνοκράτες και οι γραφειοκράτες πάντα προτιμούν τις «εύκολες λύσεις» (quick fixes). Που συνήθως δημιουργούν μεγαλύτερα προβλήματα αργότερα…
Έστω κι έτσι, ωστόσο, αυτές οι «οριζόντιες περικοπές» ανακόπτουν την βύθιση μιας οικονομίας στην ελλειμματικότητα. Αν δεν σταματήσουν εγκαίρως, όμως, οδηγούν σε μεγαλύτερη υπερχρέωση. Γιατί καμία Οικονομία δεν ξεπέρασε το υπερβολικό χρέος της μόνο με περικοπές και μάλιστα «οριζόντιες».
Όσες χώρες κατάφεραν να βγουν από το «φαύλο κύκλο» χρέους – ελλειμμάτων, το πέτυχαν με Ανάκαμψη. Και τελικά με Ανάπτυξη!
Οι «οριζόντιες περικοπές» φέρνουν σοβαρή ύφεση. Μετά το πρώτο σοκ, είναι απαραίτητη η αλλαγή πορείας με πολιτικές Ανάκαμψης-Ανάπτυξης. Που σπάνε το «φαύλο κύκλο» της ύφεσης. Αυτό συνέβη σχεδόν παντού.
Τυχαίο; Δεν νομίζω…
Γι’ αυτό και χρησιμοποιούν συνήθως εγχώριους πολιτικούς «μίας χρήσεως» (συνήθως μεταλλαγμένους σοσιαλδημοκράτες) να υποβάλλουν την κοινωνία τους σε υφεσιακό σοκ. Τους στηρίζουν με κάθε τρόπο μέχρι να φέρουν σε πέρας το πρώτο αυτό «μεγάλο ταρακούνημα»…
Κι ύστερα τους εγκαταλείπουν στην τύχη τους.
Και η κοινωνία αναδεικνύει, στη συνέχεια, κάποιους άλλους. (συνήθως μετριοπαθείς φιλελεύθερους). Που υιοθετούν πολιτικές Ανάπτυξης-Ανάκαμψης, χωρίς να ξαναγυρίσουν στην λαϊκίστικη σπατάλη παροχών για όλους…
Σας θυμίζουν τίποτε όλα αυτά;
Και τα θεωρείτε τυχαία;
Δεν νομίζω…
Το ίδιο το Μνημόνιο του ΔΝΤ για την Ελλάδα δεν είναι σοβαρό…
Για γέλια είναι (από οικονομική άποψη – γιατί από πολιτική άποψη είναι για κλάματα)...
Να φανταστείτε επέβαλε πρωτοφανείς αυξήσεις εμμέσων φόρων και ταυτόχρονα προέβλεπε χαμηλό πληθωρισμό! Τώρα ο πληθωρισμός είναι σχεδόν τριπλάσιος αυτού που προέβλεπαν – και θα ανέβει κι άλλο).
Μετά απ’ αυτό κανείς που καταλαβαίνει δεν το παίρνει στα σοβαρά.
Εκτός από την πολιτική μας ελίτ, βέβαια, που δεν διαβάζει τι ψηφίζει. Χώρια που δεν καταλαβαίνει οικονομικά…
Άλλωστε, και οι διεθνείς αγορές αποδοκίμασαν το Μνημόνιο και τους υπερασπιστές του!
Σήμερα τα speads – ο καθρέφτης οικονομικής αξιοπιστίας μιας χώρας – είναι πολύ υψηλότερα (750 με 800 μονάδες βάσης) απ’ ό,τι ήταν στα μέσα του περασμένου Απριλίου!
Δηλαδή παρά την εφαρμογή του περιβόητου Μνημονίου, οι διεθνείς αγορές εμπιστεύονται πολύ λιγότερο τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών της χώρας απ’ ότι όταν είχαμε φτάσει «κοντά στην χρεοκοπία»!
Τυχαίο; Δεν νομίζω…